Kernberg kitabında çeşitli psikanalistlerden yararlanarak kimlik kavramını açıklamasıyla başlamış. Erikson’dan epey yararlanarak kimlik dağınıklığı ve kimlik krizinin ortasındaki farkı ve kişilik bozukluklarında klinik görünümleri üzerinde durmuş. Kimlik dağınıklığını; ağır kişilik bozukluklarında görülen ortak temel özellik olarak tabir etmiş. Kimlik krizini ergenlerin, kıymetli ötekilerin kendilerini nasıl yorumladıklarıyla ilgili baş karışıklığı olarak tanım ederken, kimlik dağınıklığını, değerli ötekileri tanımlayışı son derecede meçhul ve karanlık olarak belirtmiş. ‘’Entegrasyon’’ eksikliğini vurgulamış.
Aktarım Odaklı Psikoterapi’nin kişilik bozukluklarında kullanımlarını basamaklara nazaran ayırmış, özellikle yorumlamanın değerinden ve terapistin terapinin hangi kısımlarında yorumlamayı kullanacağını ince ince detaylandırmış. Duygulanımın yorumlamadaki ehemmiyetinden, ‘’Şimdiki bilinçdışı’’ kavramını açıklayarak kişilik bozukluğu yahut nevrozlarda nasıl kullanılacağını açıklamış.
Zihinleştirme-İçgörü-Eşduyum, kavramlarını tek tek inceleyip, zihinleştirmenin bağlanma kavramı ile ilgisini, BDT’de kullanımı ve bilinçdışı ile ilgisini yorumlamış ve psikodinamik terapilerdeki ayrımı göstermiş. Freud’un karşı transferi katiyetle yok edilmesi formunda yorumlamasına karşı Kernberg karşı transferin, danışanla daha düzgün irtibat için nasıl kullanılabileceğini, Freud’un bahsettiği üzere katiyetle kaçınılması gereken bir şey olmadığını klinik görünümleriyle söz etmiş. Karşı aktarım’ı uyumlu ve tamamlayıcı süreçler olarak faydalı halde kullanılmak üzere ayırmış, danışanla bağlantıda görülen tamamlayıcı özdeşimin yansıtmalı özdeşim ile nasıl kullanılacağını klinik örnekleriye göstermiş.
Nörobiyolojik olarak saldırganlığın kökenine dair Freud’un kronolojik çalışmalarını kitapta belirtmiş, Freud’un vakit içinde değişen görüşlerini paylaşmış. Dürtü, içgüdü farkını, Piaget’in duygulanımların bilişsel içeriğe sahip olduğuna varması ile nörobiyolojik araştırmalarda diğer bir evresi başlattığını tabir etmiş. Borderline kişilik bozukluğuna sahip bireylerin ‘’Mezolimbik ve Amigdala’daki Lateral ve Medial’’ alanlarda gösterdiği aktiflik incelenmiş, Seratonin’in ehemmiyetinden bahsedilmiş.
Takıntılı Kişilik, Histerik Kişilik, Narsisistik Kişiliklerin duygulanımlarının ve bilişsel özelliklerinin bireyleri nasıl etkilediğini göstermiş. Yineleyici zorlantının nasıl tahlil yada travmatik münasebetin tekrarı halde yaşanabileceğini, buradaki özdeşim sürecinden, Bilinçdışı intrapsişik çalışma duygulanım sözünün nörobiyolojik yapısını nasıl bozabileceğini yada erken devirdeki duygulanımların nasıl yine etkinleşeceğinin psikoterapiyle mümkün olduğunu söylemiş. Sadomazoşizm’in sebeplerini; yasak öidipal dilekler, erken devirde bağımlılık objesine bilinçdışı saldırganlık (suçluluktan) ötürü yıkım olarak göstermiş. Saldırganlık üzerine, beşerdeki ‘’Apoptazis’’ten, saldırganlığın ünlü analistlerce nasıl farklı farklı yorumlandığını açıklamış. Kendine ziyan vermeyi, sadist obje ile mazoşist kendiliğin intrapsişik uğraşı olarak yorumlanabileceğini, melankolide ise patolojik süperego arayabileceğimizi tabir etmiş.
Yas’ın Kernberg’in kendi eşinin vefatının da verdiği deneyimle, Freud’un kuramında olduğu üzere sonlu olmadığını, olağan yasın bireye sevebilme kapasitesinin arttırdığını, aşkta olduğu üzere (Smirgel) özdeşleşilen şahısla ortak bir ego-ideal sağlanabileceğini klinik örneklerle açıklamış. Freud ve Klein’ın yası farklı halde tanımlamalarını açıklamış ve Klein’ın görüşüne daha sıcak bakmıştır. Freud ile ise yas sürecinin özdeşim ile tamamlanacağı konusunda hemfikirdir. Sevebilme kapasitesini kısıtlayan etmenleri; mazoşist, narsisistik ve paranoid özellikler olarak belirtip bunları Klein’ın şizoid-paranoid pozisyonu ile açıklamıştır.
Sevgiyi deneyileme manilerini; bağımlılık korkusu, idealizasyon inkarı (Suçluluktan), haset yada kıskançlığa ters reaksiyon oluşturma olarak yorumlamış. Psikanalizin karşılaştığı sıkıntılar ve üniversitelerde olup olmaması konusuna olması gerektiğine kanaat getirmiş ve bunun nasıl olabileceğine dair yol haritası çizerek, süpervizörün vazifeleri ve bir kuram hakkında baskıcı ve önyargılı olmaması gerektiğini tabir etmiş.
Saldırganlığın toplumdaki görünümlerine odaklanarak Freud’un Totem ve Tabu, Uygarlığın Huzursuzluğu, Bir Yanılsamanın Geleceği isimli kitaplarındaki kelamlarından hareketle Freud’a din konusunda katılmadığını açıklamış. Din ve sanat hususlarının beşerler üzerindeki tesirlerini açıklarken özellikle sanatta Winnicott’un fikirlerini önemsemiş ve kitabında yer vermiş. Bion’un 3 Zirve Noktası’na kitabında yer vererek din-bilim ayrımını yapmış.