Yüksek Fonksiyonlu Otizm klinik pratikte daha çok, Otizmi olup gerek zeka gerek toplumsal ahenk açısından güzel durumda olan bireyler için kullanılmaktadır.
Asperger Sendromu is tıp Literatürüne 1944 yılında Viyanalı bir çocuk hekimi olan Hans Asperger tarafından aktarıldı. Daha sonra tanılama sistemine dahil olan bu bozukluk; toplumsal ve duygusal gelişmede nitelik bakımından yetersizliklere, kısıtlı ilgi alanlarına sahip olan ve bu nedenlerle günlük hayatlarını yaşıtları üzere sürdürmekte zorlanan çocukları tanımlamaktaydı. Asperger Sendromu olan çocukların genelinde lisan gelişimi olağan, olağana yakın ve tekrar genel olarak zeka seviyeleri düzgün durumdaydı.
Peki Yüksek Fonksiyonlu Otizm ile Asperger ortasında ne üzere farklılıklar bulunmaktadır?
Asperger Sendromu olan bireylerin öteki otizmli çocuklara nazaran;
Arkadaşlık bağlantısı kurmaya daha istekli oldukları lakin bunu “tuhaf” bir biçimde gerçekleştirmeye çalıştıkları,
Daha gelişmiş ve geniş ilgi alanlarına sahip oldukları,
Genellikle konuşma geriliklerinin olmadığı lakin daha çok kendi ilgi alanları doğrultusunda uzun konuşmayı tercih ettikleri,
Bilişsel (zeka) açısından daha yeterli durumda oldukları,
“Farklı olduklarının” başka otizmli çocuklara nazaran daha geç yaşlarda fark edildiği,
Büyüdüklerinde bağımsız hayat sürdürebilme oranlarının daha yüksek olduğu
söylenebilir.
Aspergerli bireylerin iş ömürlerinde daha titiz, kuralcı ,ciddi davranmaları, sistematik düşünme maharetlerinin daha düzgün olması ve hoşlandıkları alanlarda güzel odaklanabilmeleri avantajlı özellikler ortasında sayılabilir. Yapılan işe nazaran katı ve kuralcı olmak dezavantaj da oluşturabilir. Başka taraftan beşerler ortası bağlantılarda başkalarını de tıpkı kurallara uymaya zorladıklarında ya da kolay toplumsal kurallara uy(a) madıklarında zahmet yaşayabilirler.
Aralarındaki benzerlik ve farklılıkları bir kenara bırakacak olursak; teşhisin ne olduğuna odaklanmaktan çok çocukların zahmet yaşadığı ya da daha kâfi olduğu alanları değerlendirip onları desteklemek çok daha değerlidir.