1- Bireyleşme sürecinin birinci alt etabı olan farklılaşma, 5 yahut 6 aylıkken başlar ve sonraki 4 yahut 5 ay boyunca devam eder. Çocuk artık direkt görsel alanının ötesine bakmaya (tarama) başlamıştır ve el, ağız ve göz uyumunda ilerleme kaydeder, tüm bedenini kullanıyor olmanın verdiği keyfi etkin halde tabir etmeye başlar, objelere, maksatlara ilgi gelişir ve zevk ve ihtarım için dış dünyaya faal bir formda yönelir. Bu periyoda mahsus olarak, annesinin yüzüne, saçına ve ağzına yönelik ilkel duyusal-motor incelemeler ve annesi tarafından başlatılan, akabinde bebeğin devraldığı saklambaç oyunları sıktır.
2- Ayrılma-bireyleşmenin ikinci alt evresi, uygulama yapma periyodudur. 10. aydan sonra rastgele bir vakitte başlar ve 15. ay civarına kadar sürer. Bu alt basamağın temel özelliği, çocuğun kendi fonksiyonlarına ve kendi vücuduna büyük bir narsistik yatırım yapmasıdır. Tıpkı vakitte objelere olan ilgisi artar. Lokomotor marifetlerin gelişmesi ile çocuk annesinden daha da uzaklaşmaya başlar ve sıklıkla kendini aktifliğine o denli kaptırır ki uzun müddet boyunca anneye duyarsız üzere görünür. Bu ikinci alt evrede annesine gerçek emekler, ona hakikat doğrulur ve ona dokunur yahut yalnızca bacağına yaslanarak durur. Keşfetme gayretleri ve Greenacre’in sözüyle ‘dünya ile aşk ilişkisi’ yalnızca kısa müddetliğine sürer, yorgun düştüğünde azalır ve tekrar annesine yakın olma gereksinimi duyar.
3- Üçüncü alt basamak; Yakınlaşma etabıdır, uzaklaşmanın mümkün olduğu ve çocuğun yürümeyi başarabildiği vakit başlar ve yaklaşık 14 ile 22 ay ortasında sürer. Lokomotor maharetleri ustalaştıkça, bebek artık annesinden uzaklaşabilme yeteneğine sahip olduğunu fark eder. 2. yılın ortasına gelindiğinde, bebek artık yürümeye başlamış bir çocuktur ve fizikî ayrılığının daha fazla farkındadır. Bu farkındalıkla birlikte, evvelki hayal kırıklığına direnme ve annesinin varlığına duyarsızlığını kaybetmeye başlar. Burada, “Uygulama” devrinde talep edilen büyük narsistik yatırımın, ustalık elde edildiğinde artık gerekli olmadığını ve libidonun hasebiyle objelere yönlendirilebileceği hipotez edilir. Obje kaybına dair küçük bir kaygı gözlemlenebilir. bu basamağın değerli bir özelliği, çocuğun annesiyle paylaşım yapmasının büyük duygusal ehemmiyete sahip olmasıdır. Bu periyotta çocuğun muhtaçlığı bilhassa annesine yöneliktir. Potansiyel tehlikenin işaretleri ortasında, çok ağır ayrılma anksiyetesi yahut annenin ‘gölgesi’ olma, ya da tam aksine, daima bir dürtüyle anneden uzaklaşma uğraşı, annenin takibini provoke etmeye yönelik teşebbüsler ve uyku problemleri bulunmaktadır.
4- Dördüncü alt basamak, kelamlı bağlantı, hayal kurma ve gerçekliği test etme üzere karmaşık bilişsel fonksiyonların ortaya çıkmasıyla karakterizedir. Yaklaşık 20 ya da 22. aydan 30 ya da 36. aya kadar süren bu süratli ego farklılaşması devrinde, bireyleşme çok büyük ölçüde gelişir. Bu devirde Kendiliğin zihinsel temsilleri, obje temsillerinden açıkça ayrışır ve obje sürekliliğine giden yol açılır. Annenin daima varlığı artık o kadar da mecburî değildir.
