Bir arkadaşımız yahut sevdiğimiz bize gereksinim duyduğunda ya da bir kusur yaptığında ona dayanak olmak için nezaket, şefkat ve merhametle yaklaşıyoruz. Her insan üzere kendisinin de yanılgı yapabileceğini anlatamaya çalışıyoruz değil mi?
Pekala, tıpkı durumun içinde kendimiz olduğunda ne yapıyoruz?
Kendimize de tıpkı nezaket, şefkat ve merhametle yaklaşabiliyor muyuz?
Sesinizi duyar üzereyim. Çoğunlukla, “Hayır!” cevanını verdiniz değil mi?
Pekala, neden kendimiz dışındakilere daha olumlu ve ölçülü davranırken kendimize eleştirel ve yargılayıcı davranıyoruz?
Kendimize acı mı çektirmek istiyoruz, kendimizi gereğince sevmiyor muyuz?
Bunun yanıtı farklı açılardan bakınca farklılıklar gösterebilir tabi ki. Lakin şunu dememe müsaade verin: bir kusur yaptığımızda, gereğince mahir ve başarılı olamadığımızda, kendimize hor davranıp gerekli şefkati esirgememiz muhtemelen geçmişimizdeki ebeveyn ve otorite figürleri ile ilgilidir. Bebeklikten beri yaptığımız davranışlara, attığımız adımlara, söylediğimiz kelamlara ve gerçekleştirdiğimiz aksiyonlara karşı hayatımızdaki otorite figürünün tenkitleri, yargıları, kızmaları, bağırmaları, olumsuz reaksiyonları, şefkatsiz ve merhametsiz davranışlarını o denli bir içselleştirdik ki yetişkinliğimizde içimizdeki onları konuştururuz. Aslında kendimize şefkat göstermeyen tarafımız içimizde içselleştirdiğimiz eleştirel ebeveyn ve otorite figürünün sesidir. Bunu şöyle test etme talihiniz olabilir: kendinizi eleştirdiğiniz yahut yargıladığınız cümleleri inceleyin ve hayatınızda kimlerin tıpkı cümleleri size karşı kullandığınızı hatırlamaya çalışın… Herkes farklı şeyler bulur tahminen lakin yeterli incelediğinizde evvelce bize zikredilen kalıp cümleleri kendimize kullandığımızı fark etmeyiz bile.
Bu yazıyı okuduysanız bir farkındalık başlangıcı olsun. Ve ne vakit kendinizi eleştirip yargıladığınızı, kendinize kızıp bağırdığınızı fark ederseniz durun ve düşünün bu cümleleri kuran benim içimdeki eleştirel ebeveyn/otorite figürü deyin. Sonra şunu düşünün: bir arkadaşınız yahut sevdiğiniz tıpkı durumda olsaydı yahut birebir yanılgıyı yapsaydı “Ben ona ne söylerdim? Ben ona nasıl davranırdım ve ona nasıl takviye olurdum?” diye sorun. Ve ona nasıl davranacaksanız kendinize de o denli davranın.
Unutmayın, kendimize şefkat göstermek en doğal hakkımız.