Bilişsel davranışçı terapi, yapılandırılmış ve maksada yönelik bir terapi formülüdür. Fikir, his ve davranış ortasındaki ilgiye odaklanır. Gündelik hayatta baş etmekte zorlandığımız, ruhsal takviye gereksinimi doğuran durumlar bilişsel davranışçı terapi açısından baktığımızda kalıplaşmış kusurlu ve fonksiyonsuz fikir ve davranış kalıplarına dayanır. Terapideki gaye; bireyin fonksiyonel olmayan niyetlerini ve davranışlarını yine yapılandırarak gerçekçi ve fonksiyonel hale getirmektir. Böylece kişinin davranış ve hislerinde da değişim gerçekleşmesi sağlanmaktadır. Bilişsel Davranışçı Terapi ile kişi fikir ve davranışlarını yönetme maharetlerini geliştirir ve hayat kalitesinde görünür bir değişim sağlanır.
Amerikan Psikoloji Derneğine nazaran bilişsel davranışçı terapi niyet ve davranış kalıplarını değiştirmeye dair teknikler içerir. Buna nazaran; çarpık niyetlerin farkına varmak ve Yine değerlendirmeyi öğrenmek, öbür bireylerin davranışlarını daha âlâ anlamlandırabilmek, kuvvetli durumlar karşısında tahlil odaklı baş etme marifetlerini kullanabilmek üzere formüller fikir kalıplarının değişimine katkı sağlıyor. Davranış kalıplarını değiştirmek için ise sorun olan durumların üzerine gitmek, bedenen ve zihnen rahatlamaya öğrenmek kullanılan formüller ortasında yer alır.
Bilişsel davranışçı terapinin aktifliği bilimsel ispatlarla desteklenmektedir. Terapi süreci boyunca danışanın gereksinimine uygun olarak bilişsel davranışçı yol ve teknikler kullanılmakta, faydalanılacak olan yollar danışan ile iş birliği içinde belirlenmektedir. Süreç ilerledikçe danışanın niyet, davranış ve his ortasındaki münasebete dair farkındalığının artması ve kendisinin terapisti olması istenilen gelişmelerdendir.
Yapılandırılmış bir terapi tekniği olduğu için terapideki amaçlar ve maksatlara yönelik adımlar danışan ve terapistin iş birliği ile planlanır. Danışan, terapi içerisinde ve dışarısında etkin rol oynayarak güzelleşmeye yönelik gayret harcar. Terapide danışanın gereksinimine nazaran etaplı olarak ilerlenir. Değişim hayli görüşmelerin sıklığı evreli olarak azaltılır.
Kaygı bozuklukları, depresyon, obsesif kompulsif bozukluk, yeme bozuklukları, toplumsal fobi, alaka sorunları, uyku bozukluğu ile çalışırken kullanılmaktadır. Çocuklarda da depresyon ve dert bozukluklarının yanı sıra davranış bozuklukları, dışa atım bozuklukları üzere durumlarda aktif olarak kullanılmaktadır.
