Neler demiştik Yargılayıcı için, bir hatırlayalım.
Yargılayıcı rolünün tipik duruşu ise: “Hepsi senin suçun”dur.
Yargılayıcı denetimci, suçlayan, eleştiren, baskıcı, öfkeli, otoriter, katıdır, kendini üstün görür.
Bu üçgendeki güçlü taraf üzere görünür.
Kurbanı bulur, yakınlarda yoksa birini seçer ve kurban haline getirir.
İşler istediği üzere gitmezse öfkelenir.
Aslında Yargılayıcının öfkesi endişe, utanç ve yetersizliğin, güçsüzlüğün dışavurumudur ve büyürken sıklıkla kurban rolünde olduğunun göstergesidir.
Yargılayıcı meseleye rastgele bir yönerge, takviye ya da tahlil sunmadan diğerlerini hatalar, eleştirir. Yaklaşımları pek de güzel değildir. Kendi eksikliklerini yadsıyıp diğerlerinin eksikliklerine ve sorunlarına odaklanır. Saldırgan, talepkar yahut kinayeli yorumlarla ders, vaaz verir üzere bağlantı kurar Kurban ve Kurtarıcılarla. Etrafındakileri küçük gören bir yapıdır.
Yargılayıcı bağdaki zorlayan kişidir, kendini beğenmiş bir havası vardır, haklı olduğundan son derece emindir. Görüşlerinde katı ve rijittir. Geri adım atmaktan ya da bir kurbana dönüşmekten çok korkar. Zayıf görünmekten nefret eder. Partnerini, arkadaşlarını, meslektaşlarını eleştirir, azarlar ve sonuçta kendisinden uzaklaştırır. Gerçeği, dürüstlüğü ve adaleti temsil ettiğine inanır.
Yargılayıcı bağlı olduğu mefkurelerin, pahaların ve inançların destekçisi olarak görür kendisini. Bu mefkureleri, bedelleri ve inançları sürdürmek için son derece fanatik davranabilir. Hatta, yargılayıcı bu ülkülerini sürdüremediğinde etrafındakileri Kurbana dönüştürerek sorumluluğu olarak gördüğü bedelleri gerçekleştirir.
Bu yaklaşım son derece yargılayıcı, hatta önyargılı ve doruktan bakan bir yaklaşımda olabilir. Bu Yargılayıcının rijit olmasına yol açar, durumları farklı bir perspektiften değerlendirmesini pürüzler.
Olumsuz hisleri yüksektir. Hınç, saldırganlık, öfke üzere hislerini uygun bulduğu bireylere yönlendirir.
Yargılayıcı asla zayıf, yanılgılı olarak algılanmak istemediği için kendi hislerini ve yaralanabilirliğini yadsıyarak eksikliklerini, riyakarlıklarını, kusurlarını, çaresizliklerini çağrıştırabilecek göstergeleri saklamak ister.
Görünürde yetersiz kalanların davranışlarını değiştirmeye yönelik bir teşebbüs üzere görünse de aslında Yargılayıcı insanlara zirveden bakabileceği, kendini güçlü hissedebileceği inançlı bir alan oluşturma uğraşındadır.
Sorun çözmek ya da kendileri ile ilgili sorumlulukları almak yerine diğerlerini yargılamakla meşguldür. Kendi güvensizliklerine dönüp bakmak yerine daima diğerlerini suçlamayı ve sorumluluğu diğerlerine atmayı tercih eder.
Tüm bunları yaparak kendisi için inançlı bir alan oluşturduğunu düşünse de bu pozisyon aslında çok risklidir.
Yargılayıcı etrafındakileri eleştirerek, direktifler vererek üstünlük kurar. Eksiklikleri, zayıflıkları ve taleplerini karşılayabilecek kurbanları arar. Kendisini üstün, denetim eden ve daima doğruyu bilen ve uygulayan olarak görür ve birtakım durumlarda daha da ileri giderek egosantrik, narsistik, kibirli ve duyarsız bir şahsa dönüşür.
Siz de bir Yargılayıcıysanız, ödemekte olduğunuz bedele bir dönüp bakın. Size hürmet gösterilmesini muhtemelen ziyadesiyle önemsiyorsunuz. Dehşet ile saygıyı karıştırmayın. Nitekim saygın olduğunuz için hürmet görün, beşerler sizden korktuğu için değil. Sizden oburlarının özelliklerini, potansiyelini görün, eksikliklerini ve kusurlarını değil. Etrafınızdakilerin size işleriniz ve düzgün bir insan olduğunuz için hürmet göstermesi için gayret göstermek diğerlerini yıkıp geçmeden sevilmenizi, istenmenizi sağlayacaktır. Deneyin, mutlak yanıt alacaksınız hayattan.