Çocuklarda tuvalet eğitiminden konuşmuşken bir de size son vakitlerde ilgi görmeye başlayan bir bağlantı tekniğinden bahsetmek istiyorum. Tİ yani Tuvalet İrtibatı.
Öncelikle belirtilmelidir ki tuvalet eğitimi ve tuvalet irtibatı birbirinden büsbütün farklı iki kavram. Tuvalet eğitiminde çocukta olan bir alışkanlığı değiştirme eforu varken tuvalet irtibatında çocuğun içgüdüsel olarak bildiği bir şeyi onun işaretlerini (çıkardığı sesler, bacak hareketleri vs gibi) okuyarak çocukla irtibat kurma tecrübesi vardır.
Ti, bebeklerin doğdukları andan itibaren bez kullanmadan tuvaletlerini tuvalete (klozet, lazımlık vs) yapmalarını gayeler. Tuvalet bağlantısına bebek doğduğu andan itibaren başlanabilir.
Bebekler de başka tüm canlılar üzere dünyaya kendilerini kirletmeme içgüdüsü ile gelirler. Bu noktada aslında bebekler tuvalet muhtaçlıklarını kimi işaretlerle bize söylerler. Mesela bezi her açıldığında çişini yapan bebekleri düşünün. Siz bezine yapsın diye beklerken neden her seferinde bezi tam açtığınızda çişini yapıyor hiç düşündünüz mü?
Tuvalet bağlantısında ebeveynin çocuğun verdiği işaretleri anlaması kıymetlidir. Genel olarak kozmik hale gelmiş belli vakitler olsa da her çocuğun kendine has vakitleri ve işaretleri vardır. Uykudan kalktığında, beslenme sırasında ve sonrasında, taşıma araçlarından çıkarıldığı vakitlerde bebeklerin genel olarak tuvalet yapma gereksinimini hissettiği anlardır. Bebeklerin işaretleri bacaklarını üst hakikat çekme, mızırdanma, ıkınma, yüzünü buruşturma üzere şeyler olabilir. Burada bebekle bakım verenin ahengi çok kıymetlidir. Bebeğinizi gözlemleyerek hakikat işaretleri bulabilirsiniz.