Çocuklarda iştahsızlık ve besini reddetme durumu birçok ailenin karşılaştığı sıkıntılardan biridir. Çocuğun besini reddetmesi, az yemesi ve yiyeceklerde seçici olması aileler için yemek vakitlerini gerilimli hale dönüştürebilmektedir. Çocukların sağlıklı beslenmesi birebir vakitte çocuğun sağlıklı büyümesi ve gelişmesi manasına geldiğinden, iştah sorunu olan çocuklarda beslenme davranışının düzenlenmesi değerlidir.
İştah meselesini çözümleme kısmına geçmeden evvel çocuğun hakikaten iştah sorunu olup olmadığının anlaşılması kıymetlidir. Çocuğun beslenme müddetinin çok uzun olması, sıvı besinlerden püre yahut katıya geçememe, kendi başına yemek yememe, öğünlerin gerilimli ve yıpratıcı hale gelmesi, bir besini bir ayı geçecek formda reddetme üzere davranışlar çocuğun iştah sorunlarını yansıtmaktadır. Şayet çocuğun abur cubur ile karnını doyurmasına müsaade veriyor sonrasında yemek yemesini bekliyorsak bu durumun çocuğun iştahsız olduğunu değil, ebeveynin çocuğu yanlış yönlendirmesi manasına gelir. İştah sorunu çocuğun kilo alımını, uzunluk uzamasını negatif biçimde etkiliyor ise beslenme davranışında düzenlemelere gitmek elzem hale gelmektedir. Çocuğun büyüme sorunu var ise çocuğun besin alerjileri, yutma bozuklukları, kalp ve akciğer hastalıkları, reflü, birtakım metabolik hastalıklar açısından kıymetlendirilmesi gerekir. Bu durumların yoksunluğu ile iştahsızlığın kaynağının davranışsal olduğu tespit edilir.
İştahsızlık ve besini reddetmenin davranışsal olduğunun tespitinden sonra, aile birinci olarak yemek yeme esnasında çocuğa yaklaşımını değerlendirmelidir. Çocuğun az yediği kanısı tüm ailede hakim ve daima bir konuşulan mevzu ise, çocuğa bu mevzuda yapılan baskı fazla ise çocuk bu gerilim ortamından uzak kalmak için besini reddediyor olabilir. Ebeveynlerin sabırlı olması, beslenme konusunda destekleyici yaklaşımı, çocuğu zorlamaması ve çocuğu kendi kendine yemek yemeye teşvik etmesi hayli değerlidir. Ebeveynlerin tavrının yanı sıra beslenme ortamının düzenlenmesi de tekrar kıymetli bir bahistir. Çocuğun masa ile göz teması kuracağı formda oturtulması, yemek esnasında yalnızca yemeğe ilginin olması, yemek yenilen ortamda televizyon ve telefon üzere dikkat dağıtıcıların kullanılmaması gerekmektedir. Öğünlerin zamanlaması, beslenme usulü ve vakit limiti muhakkak olmalıdır. Masaya tüm aile birlikte oturmalı, çocuğa yemek yeme adabı öğretilmelidir. Öğün mühleti ortalama 20-30 dakika kadar olmalıdır. Öğünler günde 4-6 sefer çocuğun midesini rahatsız etmeyecek porsiyonlarda verilmelidir. Çocuğun ilgisini çekebilecek, çocuğa özel tabak-kaşık-çatal üzere ekipmanlarla, tekrar çocuğun ilgisini çekebilecek tabak modelleri ile çocuğa sunulmalıdır. Çocuğun sevdiği yiyecekler ve sevmediği yiyecekler birbiri ile karıştırılabilir, bu sayede çocuğun besini denemesi sağlanabilir. Yalnızca çocuğun karnı doysun diye çocuğa abur cubur verilmemelidir, öğün ortalarında şekerli içecekler ile çocukların iştahının önüne geçilmemelidir.
Çocuklarda iştahsızlık sorunu yaygın problemlerden biri olmasına karşın davranış değişikliğine odaklanılarak çözülebilecek bir sorundur. Burada ailenin sabırlı olması, çocuk üzerinde baskı kurmaması ve davranış değişikliğini destekleyecek metodları izlemesi sonucu olumlu sonuçlar elde edilecektir.