Deneyimsel Oyun Terapisi (DOT); Byron E. Norton ve Carol Crowel Norton tarafından, çocuklarla yaptıkları çalışmalar sonucunda edindikleri deneyimlere bağlı olarak çocuk merkezli oyun terapisi ve ilişkisel oyun terapilerinin bir ortaya getirilmesiyle oluşturulmuş bir oyun terapisi çeşididir.
Geçmişten bugüne uzun yıllardır 2-11 yaş aralığındaki çocuklar ile uygulanan Deneyimsel Oyun Terapisi çalışmalarından alınan verimli sonuçlar sonucunda bu terapi çeşidi pek çok ülkede sıklıkla kullanılan bir oyun terapisi tekniği hâline gelmiştir.
Deneyimsel Oyun Terapisi’nin Prensipleri Nasıl Ortaya Çıkmıştır?
Geçmiş yıllarda çocukların ruhsal gelişimleri üzerine yapılan bilimsel çalışmalar ile gerçekleştirilmiş oyun terapilerinden edinilen tecrübeler sonucunda çocuk gelişimi, oyunun çocuklar üzerindeki yapan tesiri ve çocuklarda travmaların sağaltımı üzere pek çok alanda deneyimsel oyun terapisinin aşikâr unsurları türemiştir. Bu unsurlar, çocuklarda yaşanan sorunlara dair uygun bakış açısı ile birlikte sorunların nasıl ortadan kaldırılabileceğine dair standartları belirleyen unsurlardır.
Deneyimsel Oyun Terapisi almadan evvel bu prensiplerin ebeveynler tarafından anlaşılıyor ve benimsenebiliyor olması çok kıymetlidir. Bu nedenle Deneyimsel Oyun Terapisi’nin olmazsa olmaz 8 temel prensibini açıklayarak anlatmanın gerçek olacağını düşünmekteyiz.
Deneyimsel Oyun Terapisi’nin Unsurları Nelerdir?
İLKE 1: Çocukların Sorun Davranışları, Aslında O Çocukların Kimi Mevzularda Duygusal Olarak Zorlandıklarını Gösterir.
Yetişkinler duygusal manada zorlandıklarında, bu zorlanmayı kendilerini açıkça söz edecek biçimde konuşarak lisana getirebilirler. Lakin çocukların bilişsel ve duygusal gelişimleri yetişkinlerinki kadar hislerini anlamlandırmada kâfi seviyede olmadığından çocuklar, bu zorlanmaları his boyutunda tespit edemezler yahut lisana getiremezler. Lisana getirilemeyen kuvvetli hislerle baş edebilmek ismine çocuklar birtakım davranışlar geliştirirler. Bu davranışlar, sorunu çözmek yerine daha derin krizler yarattığından “problem davranışlar” olarak ele alınmaktadırlar.
Örneğin bir çocuk, ebeveyn kaybı yaşadığında kendi kendine yas periyodunda olduğunu tespit edemez. Fakat yeniden de çocuk, yaşanan ebeveyn kaybı sonrasında tıpkı bir yetişkin üzere şaşırır, üzülür, tasa duyar ve yas meblağ. Bu hisleri sözel olarak söz edemediği vakit ise yaşanan duygusal zorlanmalarla baş edebilmek ismine kimi davranış biçimleri ortaya koyar.
Altına kaçırma, tırnak yeme, yemek yemek istememe, küfür etme üzere sayısı ve çeşidi artırılabilecek farklı davranış sorunları, aslında bu çocuğun ıstırap, yas ve kaygı üzere hisleriyle başa çıkabilmesi ismine istem dışı olarak geliştirdiği davranışlardır.
Ebeveynler yahut bakım verenler ise günlük hayat içerisindeki pek çok sorumluluk ve zorlanmalarla karşı karşıyayken çocuğun davranış sorunları karşısında öfke, hüzün, hayal kırıklığı ve tasa üzere hisler yaşarlar. Bu olumsuz hislerin tesiri altında olan birçok ebeveyn, çocuğun sorun davranışlarının çabucak çözümlenmesi gerektiğini düşünür.
Ancak çocuklarını bu davranışlarıyla ilgili uyarsalar da davranış sorunlarının değişmediğini hatta bazen arttığını görürler. Bu kısır döngü ise ebeveynlerin, çocukları tarafından dikkate alınmadıklarını düşünmelerine neden olabilir. Lakin çocuklar, bu davranışları ebeveynlerine kasti halde yapmazlar.
Ebeveynler, bir uzman eşliğinde objektif bir formda çocuklarının davranışlarının altında yatan ana sorunları anladıklarında bir nebze olsun rahatlarlar. Zira birçok ebeveyn, o ana kadar kendi başlarına sorunu düzeltmeye çalışırken sözel ikazların çocukların sorununu çözmede yetersiz kaldığını hatta bu sözel ikazların, birden fazla vakit sorun üzerinde uzatıcı ve sürdürücü tesir yarattığını da görebilirler. Bu nedenle ebeveynler, çocuğun davranışlarından fazla zorlandığı hislerinin ana sorun olduğunu anladıklarında, fonksiyonel tahlil yollarını terapistin yol göstericiliğiyle hayata geçirme konusunda daha çabuk yol alabilirler.
İLKE 2: Çocuklar Deneyimseldir.
Çocuklar, bilişsel ve duygusal gelişim düzeyleri gereği yetişkinler üzere bütüncül düşünüp, tahlil ederek olayları lisana getirmekte zorlandıklarından ötürü bu duygusal zorlanmalarını davranışlarına yansıtırlar. Bu nedenle çocuklar, bilişsel ve duygusal gelişim periyotlarının gerekliliklerinden ötürü sorun hakkında düşünmek, konuşmak ve onu çözmek için sözel bir teşebbüste bulunmak yerine problemlerini oyuna aktararak çözümlemeye daha yatkın olurlar. Yani çocuklar, sözel olmaktan çok deneyimseldirler. Çocuklar, yaşadıklarını yahut hissettiklerini oyuna yansıtırlar ve oyundaki duygusal zorlanmaları yine deneyimleme sürecinde problemlerini çözümlemeye çalışırlar. Bu yüzden öncelikle çocukların kendilerini anlaşılmış hissedebilmeleri, yaşadıklarını dışa vurabilmeleri ve problemleri çözümleyebilmeleri gerekir. Bunun sonucunda ise çocukların duygusal olarak zorlandıkları mevzularla baş edebilmeleri için kendilerine uygun davranışları geliştirebilmeleri ismine oyunlarındaki deneyimsel sürece odaklanmak gerekir.
İLKE 3: Çocuklar Travmalarını Oyunlarına Yansıtırlar.
Deneyimsel Oyun Terapisi’nde çocuklar hem bugüne dair sıkıntılarını hem de geçmişe dair travmalarını oyunlarına yansıtma fırsatı bulmaktadırlar. Zira Deneyimsel Oyun Terapisi’nin varsayımına nazaran çocuk, geçmiş vakitte ağır bir travma yaşamışsa oyun terapisinin ilerleyen evrelerinde o travmatik periyodu bir biçimde oyununa yansıtır ve kendi gözünden yaşadıklarını oyuna getirir. Travmatik oyunlar, çocuk tarafından çözümlenene dek tekraren seansta oynanır.
Travmalar, çocuğun anne karnına düştüğü ve işitme ile dokunma üzere duyuların geliştiği devirlere kadar dayanabilir. Bu devirlerde yaşanan her türlü tecrübe, zihnin “örtük bellek” olarak tabir edilen kısmında depolanır ve şuurlu biçimde hatırlanmasalar da aslında unutulmazlar.
Açık bellek, şuur seviyesinde farkında olunan ve istenildiğinde hatırlanabilen anılarken örtük bellek ise bilinçdışı seviyede kaydedilen ve düşünerek hatırlanamayan ancak his, fikir ve davranışlar üzerinde derin tesirler bırakabilen yaşantılardır. Velhasıl örtük bellekte yer alan travmatik kayıtlar, uygun biçimde işlemlenmeden yok olmazlar ve çocukların hisleri ile davranışlarını bilinçdışı bir halde etkilemeye devam ederler.
Deneyimsel Oyun Terapisi’ne nazaran çocuğun açık yahut örtük hafızasında yer alan travmatik yaşantıların hepsi, vakti geldiğinde oyun terapisi sürecinde oyuna aktarılır. Üstelik bu travmalar hem oyun terapisi seansı içerisinde hem de terapistin yönlendirdiği vakitte ailenin vereceği özel bakım ve şefkat dayanağıyla zihinde yine işlemlenerek çözümlenebilir.
İLKE 4: Çocukların Oyunları Metaforiktir.
Deneyimsel Oyun Terapisi’ne nazaran çocuklar, oyun terapisi sürecinde oynadıkları oyunlara yaşadıkları gerçek problemleri direkt olarak yansıtmazlar. Oynanan her oyuncağın metaforik ve derin manaları vardır. Çocuklar bunu şuurlu bir formda yapmazlar. Lakin örtük belleğin oyun terapisinde aktive olmasıyla bu oyunlar bilinçdışı biçimde ortaya çıkar.
Kısacası çocuk, hiçbir oyunu hedefsiz biçimde oynamaz yahut hiçbir oyuncağı öylesine seçmez. Her oyunun ve oyuncağın bilinçdışından gelen bir sebebi ve manası vardır. Oyuncak seçimi ve oynanan oyunların içerikleri, aslında çocuğa dair pek çok şey anlatır. Terapist, oyun terapisi sürecinde bu derin manaları gözlemleyerek yorumlamaya çalıştıktan sonra elde ettiği yorumları, gerekli gördüğü takdirde ebeveynlerle paylaşır. Bu paylaşımda terapist, çocuğun oynadığı oyunların metaforik manalarını ebeveynlere sunarak ebeveynlerin çocukları için ne yapmaları gerektiğine dair bilgilendirmeler yapar.
Örneğin oyunda kullanılan tünel ve tünelden sıklıkla geçme davranışı, aslında çocuğun doğum sürecinde yaşanmış travmatik bir durumu anlatıyor olabilir. Güçlü bir doğum yaşamış ve doğarken nefes alamamış bir çocuk, oyun içerisinde tünelin içinde uzun müddet durabilir; burada nefes alamadığını ya da havasız kaldığını söyleyebilir. Bu durumda çocuk, aslında doğum sürecinde yaşadığı güçlü his ve duyumları oyuna getirerek travmatik doğumun örtük hafızadaki olumsuz kalıntılarını düzgünleştirmeye çalışıyordur. Bu durumda tekrar terapist, oyun terapisinde elde ettiği bilgilerin ebeveynler tarafından da bilinmesi gereken kısmını çocuğun ebeveynleriyle paylaşır. Bunun sonucunda terapist, ebeveynlere bu hususta ne yapılması gerektiğine dair bilgilendirmeler yapar.
İLKE 5: Çocuklar Kaybettikleri Gücü, Oyun Terapisi İle Geri Kazanırlar.
Çocuklar, aslında çocuk olmanın tabiatı gereği ömürde hayli güçsüzlerdir. Çocukların zihinleri ve yetenekleri, onların tek başlarına hayatlarını devam ettirebilecek ve zorluklarla baş edebilecek kadar gelişmemiştir. Bu sebeplerden ötürü çocukların hayat muhtaçlıklarını, onlara bakım verenler giderir. Yani çocuklar aslında özgür değil, bağımlı varlıklar olduklarından ömürde güçsüzlerdir ve çocuklar, bu güçsüzlüklerinin de hayli farkındadırlar.
Üstelik çocuk olmanın tabiatı gereği yaşanan güçsüzlük hisleri, çocukların zorlandıkları durumlar karşısında ve yaşadıkları travmalar aracılığıyla daha da artar. Çocukların travmatik durumlar karşısında hissettiği zorlanmalar, yetişkinlerin hissettikleri zorlanmalardan daha ağırdır. Zira yetişkinler, yaşadıkları zorluklar karşısında kendilerini güçsüz hissetseler de meselelerinin tahlili ismine ne yapabileceklerine ve nasıl dayanak alabileceklerine dair yetişkinlerin deneyimsel deneyimleri vardır.
Çocuklar ise hayat deneyimlerinin az olmasından ötürü uygun takviyesi alabilmek ismine ne yapmaları gerektiğini bilemezler ve sıkıntılar karşısında kendilerini çaresiz hissedebilirler. Çocuklarda hissedilen güçsüzlük ve çaresizlik hisleri da sorunlu davranışları daha çok artırmaktadır. Bu yüzden çocuklar, yaşadıkları sorunları çoklukla kelamla söz etmek yerine davranışlarına yansıtırlar.
Deneyimsel Oyun Terapisi tam da burada çocuğun kaybettiği yahut tam manasıyla hiç sahip olamadığı güçlülük hislerini çocuğa vermeyi maksatlar. Bu yüzden Deneyimsel Oyun Terapisi sürecinde, oyun büsbütün çocuğun elindedir ve burası onun güçlü olduğu bir alandır.
Deneyimsel Oyun Terapisi seansları terapist tarafından uygun tekniklerle yürütüldüğünde, yaşanılan travmaların olumsuz tesirleri azaltılarak hayatın her alanında ve sıkıntılar karşısında çocukların kendilerini güçlü hissetmeleri amaçlanır.
İLKE 6: Çocukların En Kıymetli Güzelleşme Aracı Kendileridir.
Deneyimsel Oyun Terapisi’nin varsayımına nazaran çocuklar, zorlandıkları durumları oyuna nasıl dökerek iyileşeceklerini bilinçdışı seviyede bilirler. Uygun metotlarla sürdürülen oyun terapisi seanslarında çocuklar vakitle acılarını oyunlarına dökerler ve bu oyunlar, çocukların bilinçdışından gelen güçleri sayesinde kendi acılarını güzelleştirecek biçimde sürdürülür.
Kısacası terapist tarafından ilgiyle takip edildiğini, kabul edildiğini ve desteklendiğini fark eden çocuk, bilinçdışı bir biçimde ona acı yaşatan durumları oyununda tekraren oynamaya başlar. Bu oyunda çocuk, öncelikle terapisti kendi rolüne sokarak aslında yaşadığı zorlanmayı terapistine aktarır ve bunun sonucunda terapisti, kendi yaşadığı tecrübelere şahit kılar. Bu sayede terapist, çocuğun yaşadıklarını oyun içinde deneyimleyerek çocukla derin ve manalı bir empati seviyesi yakalar.
İyileştirici unsulardan biri, bu oyunun tekraren oynanırken çocuğun acılarının görülmesi, anlaşılması ve en değerlisi de hissedilmesidir. Çocuk bu travmatik yaşantıları oynarken, oyundaki rolünü de bu travmayı gerçek hayatta ona yaşatan kişi yahut durumlar olarak belirler.
İyileştirici bir başka öge da örtük yahut açık hafızada depolanan bu travmatik tecrübelerin tekrarlanarak beyinde işlemlenmesidir. Örtük yahut açık hafızada depolanan ve çocuğu olumsuz etkileyen yaşantılar, oyun terapisinde tekraren oynanarak aslında çocuğun beynindeki travmatik tesirlerinden arındırılır. Bu arınma sonucunda çocuğun zihnindeki olaylar artık sağlıklı bir biçimde oyun seanslarına yansımaya başlar.
Travmalarını yine işlemleyerek olumsuz duygusal tecrübelerden arınan çocuk, artık oyunda kendisini daha olumlu seviyede canlandırmaya başlar. Böylelikle travmatik oyun içerikleri devreden çıkarak terapötik sürecin içeriği sağlıklı gelişimsel oyunlara evrilmeye başlar.
Deneyimsel Oyun Terapisi’ne nazaran çocuğun sorun davranışlarına direkt olarak yönelmek, çocukta bilinçdışı seviyede bir direnç oluşturur. Zira çocuğun bu güzelleşmeye ne vakit hazır olacağını lakin kendisi bilir ve bu, kendi isteği ile olur. Bu sebeple Deneyimsel Oyun Terapisi’nde oyunu kuran ve yönlendiren kişi, büsbütün çocuğun kendisidir. Terapist, çocuğun oyununa uyumlanarak onun liderliğini izler. Oyun büsbütün çocuğun denetimindedir. Çocuk, terapisti oyuna davet etmeden terapist oyuna girmez, yalnızca çocuğu ilgiyle müşahedeler ve çocuğun yaşadığı hisleri deneyimlerken anlamaya çalışır. Bu sayede çocuk, oyun seanslarına karşı direnç oluşturmaz ve isteyerek iştirak gösterir.
İLKE 7: Çocuklar ve Terapistleri Ortasındaki Münasebet Uygunlaştırıcı Bir Ögedir.
Çocuğun hayatındaki ebeveynler, günlük ömür içerisinde çocuğa sevgi, şefkat, ilgi ve kabul üzere davranışları gösterirler. Tıpkı vakitte ebeveynlerin çocuğa bilgi verme, muhtaçlıklarını karşılama ve onu uygun davranış biçimlerine yönlendirme üzere vazifeleri de bulunur. Şayet ebeveynlerin travmatik geçmişleri, bugünde yaşadıkları sorunları yahut zorluklar içeren sorumlulukları varsa, onlar da güçlü hislerini yönetebilmek üzere çocuklarının problemlerini çözmenin yanı sıra kendi ömürlerine dair güç durumları da beraberinde çözümlemeye çalışırlar.
İşte tüm bu durumlar, ebeveynler tarafından denetim altında tutulmaya çalışılırken bazen çocuğun bazen de ebeveynin his dünyasında yaşanan karmaşalar sonucunda çocuğun gereksinimi olan düzeyde kabul, ilgi yahut şefkat karşılanamayabilir. Günlük hayatın akışı içinde bu epey doğal bir durum olsa da Deneyimsel Oyun Terapisi’nde terapist, çocuğu ilgiyle izleyen, çocuğun gereksinimlerine yönelen, hislerini anlamaya çalışan, yönlendirmesine müsaade veren ve çocuğu her istikametiyle kabul eden şefkatli bir rolde yer alır.
İşte tam bu noktada Deneyimsel Oyun Terapisi’nde terapistin yapan rolünün yansımaları devreye girer ve çocuğun his dünyasını en saf biçimde ortaya dökmesine yardımcı olur. Böylelikle çocukla terapist ortasındaki bağlantı, çocuğun yaşadığı zorlayıcı hislere dair düzgünleştirici bir tesir doğurur.
İLKE 8: Oyun Terapisi, Tıpkı Vakitte Ebeveyn Danışmanlığıyla Desteklenmelidir.
Deneyimsel Oyun Terapisi’ni yürüten terapist, çocuklarla gerçekleştirilen seanslardan bağımsız formda ebeveynlerle de çalışır. Ebeveynlerle çalışılan seanslarda öncelikle çocuğun ömrü ve zorlandığı durumlar hakkında ayrıntılı bilgi alınır. Akabinde Deneyimsel Oyun Terapisi’nin çalışma biçimi hakkında ebeveynlere bilgilendirme yapılır.
Oyun seansları başladıktan sonra çocukla yapılan seansların içerikleri ve bu içeriklerin Deneyimsel Oyun Terapisi gözünden metaforik manaları, her seans sonrasında ebeveynlere kısaca iletilir.
Ayrıca ebeveynler, çocuğun dünyasını anlayabilme ve şefkatli biçimde çocuğa hudut koyabilme üzere ebeveynlik hünerlerine dair bahislerde terapist tarafından eğitilir. Lakin istek ve gereksinime yönelik olarak farklı bahislerde da ebeveyn danışmanlığı terapist tarafından ebeveynlere verilebilir.
Bu durumda oyun terapisi ile çocuğun mevcut zorlanmaları çalışılırken ebeveynlerin bu sürece nasıl dayanak olabilecekleri onlara iletilmiş olur. Birebir vakitte ebeveynlik maharetleri üzerine ebeveynlere verilen eğitimlerle hem gelecekteki mümkün problemleri engelleme hem de oluşan problemlere nasıl yaklaşılabileceği üzerine çalışılmış olur.
Deneyimsel Oyun Terapisi Hangi Durumlarda Uygulanabilir?
Deneyimsel Oyun Terapisi;
• Bağlanma Problemleri
• Ayrılık Kaygısı
• Ebeveynlerin Boşanması
• Aile Bireylerinden Birinin Kaybı
• Okula Ahenk Problemleri
• Kaka Tutma
• İdrar yahut Kaka Kaçırma
• Yeme Bozuklukları
• Uyku Problemleri
• Tıbbi Nedeni Olmayan Fizikî Yakınmalar
• Kaygı, Dert ve Fobiler
• Travma Sonrası Gerilim Bozukluğu
• Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu
• Çocukluk Çağı Depresyonu
• Saldırganlık
• Zıt Gelme Bozukluğu
• Kardeş Doğumu / Kardeş Kıskançlığı
• Taşınma / Yer Değiştirme
• Duygusal, Fizikî yahut Cinsel İstismar
• Ebeveyn İhmali
• Toplumsal İçe Kapanma
• Düşük Benlik Saygısı
• Bağlantı Marifetleri Yetersizliği
• Mutizm (Konuşmama) üzere özel durumlarda uygulanabilir.
Deneyimsel Oyun Terapisi’nin Kademeleri Nelerdir?
Norton ve Carol Crowel Norton, çocuklarla gerçekleştirdikleri oyun terapilerinin beş farklı kademeden geçtiğini gözlemlemişlerdir. Bu kademeler sırasıyla keşif, inancı test etme, bağlılık, terapötik büyüme ve sonlandırma basamaklarıdır.
1) Keşif Etabı:
Oyun terapisine başladıktan sonraki birinci birkaç seansta çocuk; terapisti, odayı, oyuncakları ve süreci keşfeder. Oyun terapisi çocuklar için hayli farklı bir tecrübe olduğundan ötürü bu yeni tecrübeye dair her şeyi yavaşça gözlemlerler ve anlamaya çalışırlar.
2) İtimadı Test Etme:
Terapistin gözlemleme yeteneğini ve anlayışını fark eden çocuk, bu sefer günlük hayatta olumsuz kabul edilebilecek birtakım davranışları sergileyerek terapistin anlayışının devamlılığını görmeye çalışır. Şayet zorlayıcı davranışlarına karşı terapist hâlâ anlayış ve dayanağını sürdürüyorsa çocuk artık onu zorlayan duygusal yaşantılarını oyun odasına taşıyabileceğini anlar.
3) Bağlılık:
Çocuk, onu derinden etkileyen travmatik yaşantılarını Deneyimsel Oyun Terapisi’nin bağlılık evresinde oynamaya başlar. Bu oyunlar çoklukla metaforiktir ve birkaç seans boyunca tekrarlayabilir.
Bağlılık etabında terapist, çocuk tarafından oyuna davet edilir. Çocuk ekseriyetle terapistini oyunda kendisi yerine koyar. Bağlılık etabında travmaların oynanmasının çocuk üzerindeki zorlayıcı tesiri olduğundan ötürü bir müddetliğine davranışsal sorunlar geri gelebilir.
Bu davranışsal sorunlar çocukta “regresyon” denilen durumu, yani kendi yaş devrinin gerisindeki davranışsal belirtileri ortaya çıkarabilir, fakat bu durum geçicidir. Örneğin altına yapma, bebeksi konuşma yahut biberon emmek isteme üzere davranışlar, altı yaşındaki bir çocuk için regresyon belirtileri olabilir.
Bağlılık evresinde travmalar ve şiddetli hislerle çalışıldığından terapist, ebeveynlere travmatik yaşantıların oyuna getirildiğini belirterek bu etapta meskende çocuklarına yansıtmaları gereken şefkatli davranışları onlara öğretir. Bu sayede travma, oyunda dışa vurularak yine işlemlenirken konuttaki şefkatli yaklaşımlarla travmatik periyottaki zorlayıcı hisler sağlıklı hâle getirilir. Travmatik devirde ebeveynler ve çocuk ortasında zedelenmiş bağlanmanın yaraları da terapist yönlendirmesiyle konutta çocuğa karşı gösterilen şefkatli yaklaşımlar sonucunda uygunlaştırılır.
4) Terapötik Büyüme:
Deneyimsel Oyun Terapisi’nin bu kademesinde çocuk, travmatik yaşantıların ve zorlayıcı hislerin yüklerini artık üzerinden atmıştır. Oyunda çoklukla oburunu değil, kendisini oynamaya başlar. Oyunlarda artık yeni, güzelleşmiş ve güçlenmiş yeni benliğini tecrübeler.
5) Sonlandırma:
Deneyimsel Oyun Terapisi’nin son kademesinde oyunlar daha sakin ve tekdüze hâle gelir. Bu nedenle artık oyun terapisinin devam etmesine gerek yoktur. Terapist, birkaç seans öncesinden oyun vaktinin sonlanacağını ve bir vedalaşmanın olacağını çocukla kesinlikle konuşur. Vedalaşma gerçekleşinceye dek geçen müddette ebeveynler de çocuğu terapinin bitimine hem duygusal hem de bilişsel istikametten hazırlarlar. Böylelikle son oyun terapisi seansında sağlıklı bir vedalaşma ile terapötik süreç sonlanır.
Deneyimsel Oyun Terapisi Hangi Şartlarda Gerçekleştirilebilir?
• Deneyimsel oyun terapisi, 2-11 yaş kümesine ilişkin ve sembolik oyun oynayabilen çocuklarla gerçekleştirilebilir.
• Ebeveynlerden alınan bilgiler ışığında yapılan kıymetlendirme sonucunda terapist ve ebeveynlerin ortak kararıyla Deneyimsel Oyun Terapisi başlatılabilir.
• Haftalık seanslarla gerçekleştirilmesi önerilir.
• Seanslar 60 dakika sürer.
• Deneyimsel Oyun Terapisi seansları hem yüz yüze hem de online olarak gerçekleştirilebilir.
• Online terapi seansları için çocuğun yanında tercih ettiği oyuncaklarının olması ve çocuğun odada yalnız başına olması istenir.
• Oyun terapisi seansları sonrasında ebeveynler, süreçle ilgili terapist tarafından kısaca bilgilendirilir. Bu bilgilendirme sırasında ebeveynlerin, çocuğun olmadığı bir ortamda bulunması önerilir.
• Deneyimsel Oyun Terapisi’nin yapısı gereği ebeveyn seanslarının başka, çocuk seanslarının farklı biçimde olması daha uygundur.
• Görüşme takviminde çocukla oyun seansı mı yoksa ebeveyn seansı mı oluşturulacağı, planlanan her seans öncesinde gereksinime yönelik olarak ebeveyn ve terapist ortasında ortak biçimde karar verilir.
• Deneyimsel Oyun Terapisi’ne başlamada utangaç ve dertli davranan bir çocuğa, terapiye gelmeden evvel çok fazla oyuncağı olan bir oyun ablası/abisi ile buluşacağının ve burada istediği üzere oyun oynayabileceğinin iletilmesi kafidir.
Deneyimsel Oyun Terapisi Ne Kadar Sürer?
Deneyimsel Oyun Terapisi ortalama olarak 8-12 seans sürmekle birlikte çocuğun ve yaşanan zorluğun özelliklerine nazaran bu seans sayısı artabilir yahut azalabilir. Fakat seans mühletini ön planda tutmak, ebeveynlerin süreç değil, sonuç odaklı düşünmelerine neden olmaktadır. Sonuç odaklı düşünmek ise mevcut tasa seviyesini daha fazla artırarak ebeveynlerde “Acaba oyun terapisi tesirli olacak mı?’’, “Çocuğumun uygunsuz davranışı düzelecek mi?’’, “Sorunlarımız üç seansta düzelir mi? Kaç seans gerekli?’’ üzere gibisi fikirleri tetikleyebilmektedir.
Bunun sonucunda ebeveynlerin terapiye taşıdıkları inançsız ve korkulu niyetler, Deneyimsel Oyun Terapisi’nin doğal akış sürecini sekteye uğratmaktadır. Bu nedenle ebeveynlerin ortalama seans sayısını bilmeleri kıymetli olsa da her çocuğun düzgünleşme sürecinin kendine özel ve biricik olduğunu da unutmamaları gerekir. Ebeveynlerin sürece odaklanarak edindikleri bilgi ve hünerleri kendi hayatlarına yansıtmaları ise oyun terapisinden bekledikleri randımanı alabilmelerinde kilit öge olacaktır.
Mutlu Ömür Ruhsal Danışmanlık Merkezi’nden Deneyimsel Oyun Terapisi Seansını Nasıl Alabilirsiniz?
Mutlu Hayat Ruhsal Danışmanlık Merkezi’mizde Deneyimsel Oyun Terapisi seanslarını yürüten uzmanlarımızla tanışmak için bizlerle kolay kolay irtibata geçebilirsiniz. Bunun için internet sitemiz üzerinden merkezimizi arayarak, WhatsApp sınırımızdan bizlere yazarak yahut bizleri ziyaret ederek çocuğunuzun yaşadığı zorlanmalarla ilgili evvel ebeveyn görüşme seansı oluşturmanız daha sağlıklı olacaktır. Bu ebeveyn seansında çocuğunuzun yaşadığı duygusal zorlanmalar ve davranışsal sorunlar, terapist tarafından objektif biçimde kıymetlendirilerek çocuğun Deneyimsel Oyun Terapisi’ne başlamasının uygun olup olmadığı ebeveynle konuşulur.
