Pek çok insan fazla kilo almayı ya da öbür bir deyişle fazla kilolu olmayı istemez. Bu istememenin art planında fit görünme, hoş görünme, güzel-çekici bir bedene sahip olma üzere estetik korkular olabilir. Ya da yalnızca sağlıklı olma, sağlıklı bir vücuda sahip olma üzere kanılar de olabilir. Bu yahut öteki bir nedenden ötürü birey kilo almaktan korkabilir ve bunun için de diyetisyene gitme üzere kimi önlemler almaktan da hiç geri kalmaz. Son vakitlerde çabucak hemen herkes hayatlarının muhakkak periyotlarında bir sefer bile olsa kilo vermeye çalıştığını, diyet uyguladığını görmüştür. İnsanların ellerinde diyet listeleri, bu listelere uyma eforları, internetten araştırmalar, diyetisyene gitmeler üzere şeylerin gerçekleştiği bir çağda yaşıyoruz. Dediğim üzere biraz kurcalasak tahminen de herkesin bu türlü bir öyküsü ortaya çıkacaktır. Ve sahiden de bu öykü bazen günler, bazen haftalar bazen de aylar hatta yıllar sürebilmektedir. Bu süreç içerisinde zayıflamayı düşünen kişi bir savaş vermektedir. Bu savaş tartının gösterdiği tartı sayılarıyla ve yiyecek-içeceklerin kalorileriyledir. Bu savaşın kazananı olabilmek için birçok uğraş gösterirler. Mesela dediğinizi duyar üzereyim. Mesela zayıflama çayları; mesela yürüyüşler, koşular, antrenmanlar bunun sonucunda gerçekleşen terleme ve yorgunluk; mesela diyetisyenin verdiği alışveriş listeleri üzere. Tabi bunlar önemli emekler. Pekala bu emeklerin karşılığı alınıyor mu? Bazen bireyin kendisine mahzur olamayıp, kendisini durduramadığı bir gün içerisinde ekstra yediği bir yiyecek bütün bu çabaların, gayretlerin boşa gitmesine; diyete uyma azminin kırılmasına neden olabilir. Bunun sonucunda da diyet adeta kişinin öbür insanlara anlatacağı bir öyküye dönüşebilir. Yani diyet tabiri caizse son bulabilir. Pekala bu son beraberinde kimi ruhsal meseleler getiriyor mu? Kişi diyet listesini uygulamayı başaramayınca başta başarısızlık duygusu olmak üzere ümitsizlik, asabiyet, öfke üzere hislere ve özgüven eksikliği ile toplumsal fobi üzere birtakım bozukluklara ve de tahminen de bir daha diyet uygulamama üzere kararlar almasına neden olabilir. Bireyin kilo vermeyi başarması lakin vermiş olduğu kiloyu koruyamaması günümüzde bayağı bir sıkça karşılaştığımız olgulardan bir tanesi. Tahminen de tekrardan verdiği kilolardan daha fazlasını bile alabilmekteler.
Şayet bireyde yeme isteği sık sık geliyorsa bireydeki kilo problemleri ruhsal olabilir. Bundan ötürü kişi zayıflamaya, diyet uygulamaya karar verip diyetisyene giderse kesinlikle bir psikologdan dayanak almayı da ihmal etmemelidir. Ben yemek yemeden duramam, yemek yemeyince kendimi makus hissediyorum, yemek ili benim aramda duygusal bağ var, yukarda da bahsettiğim üzere sık sık diyet yapıyorum ancak başarısız oluyorum diyorsa, yemek yemeyince kendimi halsiz hissediyorum ancak zayıflamam da gerekiyor ya da zayıflamayı da istiyorum diyorsa kesinlikle lakin kesinlikle bir psikologdan ruhsal dayanak almayı unutmamalıdır. Birçok defa diyet yaptım fakat bir türlü olmuyor, hayat şeklimi değiştirmeye kaç defa çalıştıysam da başarısızlıkla sonuçlandı, birinci haftalar âlâ gidiyor lakin sonraları mutsuz, huzursuz, hudutlu oluyorum, dayanmakta zorluk çekiyorum diyorsanız bir psikoloğa da gereksiniminiz var demektir.
Yukarda da biraz atıfta bulunduğum, birazcık ipucu verdiğim üzere fazla kilo almanın, şişmanlamanın, obeziteye kadar varmanın hasılı yemek yemenin ruhsal alt yapısında yemek tıpkı bir sigara bağımlılığı üzere bir bağımlılık kelam konusu. Bu sebepten ötürü da şahıslar maalesef fazla olan kilolarından bir türlü kurtulamayabiliyor. Zira yiyecek yahut içecek kişi için vazgeçilmez bir bağımlılık haline gelmiş. Bilhassa de belirtmek gerekirse şayet çok tatlı, çok tuzlu yahut kızarmış şeyler(örnek patates kızartması). Pekala bu bağımlılık nasıl mı gelişiyor. Diyelim ki birey sevdiği, hoşlandığı şahısla tartıştı. O sırada da bir tatlı(şekerli her şey olabilir) var önünde. Tatlıyı yiyince bir rahatlama hissi oluşuyor. Sonrasında farklı bir badire olduğunda aklına tatlıyı yiyince rahatladığı geliyor. Bu türlü git gide tatlı ile bağımlılık gelişiyor. Kişi tatlı yedikçe yaşadığı problemlerden süreksiz de olsa sıyrılınca zihinde bir şema oluşuyor. Tatlı kahırlardan, meselelerden, sorunlardan sıyırtan bir şey haline geliyor. Diyete giren birey tatlının fazla yenilmemesinin, aksi takdirde diyetin başarısızlığa uğrayacağının farkındadır lakin zihinde tatlı tatlı tatlı diye kanılar gelir de gelir. Kişi kimsenin görmeyeceği formda tatlıyı ağzına
tıkıştırır da tıkıştırır. Sonrasında kişinin ne kadar pişman olacağını kestirim edebilirsiniz. Ama tekrar de tatlıyı yemekten vazgeçmez. Ve diyet başarısızlıkla sonuçlanır. Bireyde bir öfke bir asabiyet bir kızgınlık, ümitsizlik, ümitsizlik, başarısızlık hisleri hakim olmaya başlar. Bunun üstüne bir tatlı düzgün masraf deyip kederini, öfkesini tatlıyla yatıştırmaya çalışır. Tabi ben tatlıdan örnek verdim. Bu tatlı değil de tuzlu bir şey de olabilir, bir kızartma da olabilir. Bundan sonra da kişi daima farklı diyetler uygulamaya farklı diyetisyenlere gitmeye başlar. Hatta birtakım denemeleri tekerrür de eder. Hasebiyle bu durum adeta bir kısır döngüye dönüşür. Bu türlü bir durumda kişi diyet yerine artık iştahını kapatan ilaçlar almaya ya da kilo verdirdiğini tez eden çeşitli besin desteklerine başvurur. Ve kişi en başta yapması gerekeni en sonda yapar. Psikoloğa gitmeye karar verir.
Bazen de birey önemli bir formda bedenini müşahedeler adeta bir profesör üzere bedeninde araştırmalar yapar bilhassa de bel kısmında. Hatta o kadar ileriye masraflar ki hayatlarında olumsuz bir şey olsa bu hususa bağlarlar. Münasebetiyle da kendilerini bundan ötürü da güzelce başarısız ilan edebilirler. Bunun sonucunda da özgüven üzere farklı ruhsal meseleler ortaya çıkabilmektedir. Bazen tam aksisi olabilmektedir. Yani kişi bedeninin fazla kilolarını değersiz görmekte, görmezlikten gelebilmektedir. Birileri bedeniyle ilgili bir yorum yaptığında da ya pek sakin karşılayıp içi içini yemekte ya da önemli bir öfkeyle, önemli bir kızgınlıkla bu yorumları karşılayabilmektedir.
Birey durduğu yerde ne yediğini ne yemediğini düşünüyorsa, zihni daima bunla meşgulse, diyetisyene gittikten sonra diyet listesinden fazla başında daima farklı(istediği) yemekler varsa, adeta yemekler atağa geçip zihne hamle ediyorsa, başımda zihnimde duracağına midemde dursun deyip yemeyi tercih ediyorsa, sık sık diyetisyen değiştiriyorsa, ağzına kapalı bilinmeyen tıkıştırıyorsa, yemeğe karşı bağımlılık varsa, yemek yedikten sonra rahatlama hissi yaşıyorsa, bedeniyle çok ilgileniyorsa, daima bir halde çok yemek düşünüyorsa, diyet listelerini işe yaramadığını ve daha çok şok diyetler uygulamaya çalışıyorsa kesinlikle lakin kesinlikle bir psikologdan ruhsal takviye almayı unutmamalıdır. Çünkü diyete girmek zati başlı başına meşaketli bir iş. Bireyi genelde yorar ve zorlar. Ayrıyeten her başarısız denmeden sonra kişi güzelce maksattan uzaklaşır. Gün gün diyetten soğur. Bunun yanında psikoloğa gidip ruhsal dayanak almak meczup olduğunuzu, hasta olduğunuzu, ruhsal rahatsızlıklar geçirdiğinizi, başınızda bir sorun olduğunu, ruh hastası olduğunuzu, aklınızı yitirdiğinizi muhakkak ancak katiyetle göstermez. Birçok insan sadece bu kanılarından ötürü psikoloğa gitmeyi tercih etmiyor ve maalesef sorun düzgünce büyüdükten(daha küçükken çok rahat bir halde çözülmesi varken) sonra, düzgünce sapasarman olduktan sonra psikoloğun kapısını çalıyor. Tam tersine psikoloğa gitmek çok entelektüel bir olgudur. Daha sosyetik bir şeydir. Daha akıllı bireylerin, zeki bireylerin tercih ettiği bir faaliyettir. Münasebetiyle daima olarak diyetisyenimizi değiştireceğimize, farklı farklı diyetisyenlere gidip farklı farklı diyet listelerini uygulamaya çalışacağımıza, şok diyetler uygulayacağımıza, bedeni güzelce yıpratacağımıza(belki de başedilmez hastalıklar gerçekleşeceğine) diyetisyene giderken bir de psikoloğa gitmek daha da yararlı olmaz mı? Daha da işimizi kolaylaştırmaz mı?