Duygular temelinde bizim denetimimizden bağımsız olarak gelişen ve ömür boyunca hayatta uyumlu biçimde inançta kalmamıza yardımcı olan bedensel sistemimizin hayati bir kesimidir. Lakin bizden ne kadar bağımsız olsalar da her his içine doğduğumuz coğrafyanın klâsik getirileriyle, aile kültürüyle, ebeveyn tavırlarıyla, toplumsal etrafla, doğuştan gelen mizaç özellikleriyle, kişilik dinamiklerimizi oluşturan üstün egonun gelişmesiyle ve olumlu olumsuz her türlü ömür deneyimiyle harmanlanarak kişinin denetiminde ortaya çıkabilecek biçimde evrilebilir. Bu evrilme sürecinde ise değerli bir ayrım vardır. Bu ayrım, iç dünyamızda tüm çıplaklığıyla hissedilen duygu ile dış dünyaya gösterdiğimiz his seviyesinin ayrımıdır.
Yani his, en doğal haliyle hissedilen bir süreci içerirken hislerimizin davranışlarımıza, jest ve mimiklerimize yansıyan dışa vurum halini denetim altına almak ise mümkündür. Bu durum his regülasyonu ya da his düzenleme olarak isimlendirilir. Lakin his regülasyonu burada birkaç cümleyle açıklanacak kadar kolay bir zihinsel süreç değildir. Bu nedenle bu yazımızda his dünyasını kapsamlı olarak ele alıp sizlere bu sürecin en başından yani hissin ne olduğundan başlayarak anlatmak isteriz.
Duygu Nedir?
Duygu; fikir ve davranışı etkilerken birebir vakitte fikir ve davranıştan etkilenen, vücut ve zihinde hissedilerek çeşitli fizikî değişimlere yol açan ruh hali olarak tanımlanabilir. Hislerin alt yapısında; algılayan bir zihin, bedensel uyarımlar ve şuur seviyesinden ya da şuur altından gelen çeşitli davranışlar bulunur.
Duygular hayatta kalmak ismine çalışan bedensel sistemin bir aracıdır. Hisler, hayatta kalma ismine gereksinimleri fark etmek ve gereksinimler doğrultusunda davranış geliştirmek için çeşitli ikazlar veren bir sistemdir. Elhasıl hislerin muhakkak emelleri vardır ve bu emeller şahısları hayatta ve inançta tutmaya yöneliktir.
Duyguların Özellikleri Nelerdir?
Duygular üniversaldir lakin bireylerin hisleri yaşama formları birbirinden epeyce farklıdır. Yaşanan hisler birebir olsa da her bireyin yaşadığı hissin yoğunluğu, hali, müddeti, bedensel belirtileri değişkendir. Hülasa her bireyin hisleri yaşama tecrübesi kendine özeldir.
Duygular hayatta kalmak ve inançta olmak ismine geliştirilmiş mesajcılardır. Bu sebeple görmezden gelindiklerinde, bastırıldıklarında ve uygunsuz biçimlerde davranışa döküldüklerinde yok olmazlar. Vermek istedikleri asıl iletisi bireye iletene kadar çeşitli bedensel ve zihinsel sinyaller göndermeye devam ederler. Örneğin bu sinyaller kalp çarpıntısı, yüz kızarması, el titremesi, gerginlik, enerjik hissetme üzere belirtiler olabilir.
Duygularla Hareket Etmek Yanlışsız Mudur?
Duygular emele yönelik ve faydalı olsalar da hislerin kişiyi her vakit hakikat davranışlara yönlendirdikleri söylenemez. Hislerin verdiği zihinsel bildiriler daha çok bireyin o anda yaşadıkları tehlikelere karşı muhafazaya yöneliktir. Lakin bilhassa hisler ağır olduğunda anlık faydalar sağlayabilen hisler uzun periyotta bireyleri ziyana uğratabilirler. Bazen bu duygusal ikazım sistemi gereğinden fazla aktive olabilir. Hisler sıklıkla gereğinden ağır biçimde deneyimlenmeye başladığında baş edilmesi güç bir hal alabilir.
Duyguları fayda sağlayan ve ziyan vermeyen yanıyla deneyimleyebilmek, yaşanan hisler sonucunda gerçek davranışlar sergileyebilmek ismine his regülasyonu dediğimiz hisleri düzenleme maharetlerini uygulamak epey kıymetlidir.
Duygu Regülasyonu (Duygu Düzenleme) Nedir?
Duygu regülasyonu; bireyin hissini yönetebilmesi ismine kullandığı tüm sağlıklı usullerdir. His düzenleme yollarının alt yapısında, bireylerin hislerini kabul edebilmesi, lisana getirebilmesi, uzun vadede denetim edebilmesi ve uygun biçimlerde etrafına yansıtabilmesine dair marifetler bulunur. His düzenleme muhtaçlığı sadece kişiyi rahatsız eden hisler için değil bireye keyif veren hisler için de geçerlidir. His düzenlemedeki maksat yaşanan hislerin bireyin kararlarını, alakalarını velhasıl hayatını olumsuz bir biçimde etkilemesinin önüne geçmektir.
Duygu düzenleme mahareti denildiğinde birinci akla hislerin sırf denetim edilmesi gelirken aslında his düzenleme mahareti sırf bundan ibaret değildir. Öncelikle hissedilen hislerin birey tarafından tespit edilebilmesi ve isimlendiriliyor olabilmesi gerekir. Akabinde bu hisler oldukları halleriyle kabul edilmelidir. Fakat his düzenleme hüneri birebir vakitte tüm bu hisler sonucunda uygun davranışların seçilebilmesini gerektirir.
Kısacası his düzenleme hünerine sahip bir birey yaşantısı sonrasında gelen ani, dürtüsel ve ağır davranışsal reaksiyon isteklerini bir mühlet erteleyebilerek his, niyet ve davranışları ismine sağlıklı değerlendirmeler yaptıktan sonra davranışsal reaksiyonlarını ortaya koyabilir.
Duygu Düzenleme Hünerlerinin Yararları Nelerdir?
Duygu düzenleme mahareti, yaşanan hislerin ne manaya geldiği ve hangi iletisi taşıdığının birey tarafından anlaşılmasıyla bir arada uygun davranışlara karar verilmesi ve bu davranışsal kararların uygulanması sürecini kapsar. Bu sayede bireyler hislerini görmezden gelemezler. Böylelikle kendilerini korumak ve inançta tutmak ismine sağlıklı davranış kararlarını verebilir hale gelirler. Bu formda hisleri manalandırmak ve uygun davranışsal reaksiyonları verebilmek bir müddet sonra bu hislerin bireyler tarafından yaşanma yoğunluğunu da azaltmaktadır. Hülasa his düzenleme maharetlerini kullanmanın kısa vadede yararları olduğu üzere uzun vade de pek çok yararı bulunur. Bunlar:
• Çoka kaçan ağır hislerin şiddetinin azalması,
• Hayat memnuniyetini arttırma,
• Toplumsal ilgilerinin daha güzel olması,
• Pişmanlık hislerinin daha az yaşanması,
• Gurur ve özgüven hissinin daha fazla deneyimlenmesi,
• Olaylara karşı uygun davranışlar geliştirilebilme,
• İş hayatında daha başarılı olma,
• Ruhsal sağlamlığı ve dayanıklılığı arttırma,
• Uyumlanma marifetlerini güçlendirme,
• Sorun çözme ve karar verme hünerlerini geliştirmedir.
Duygu Düzenlemenin Temelleri Nelerdir?
Her birey his düzenleme marifetini tıpkı oran ve seviyede kullanamayabilir. Kimi bireyler küçük yaşlardan itibaren rahat bir biçimde hislerini düzenleyebilirken bazıları ise his düzenleme konusunda epeyce zorlanabilirler. Bireyler ortasında oluşan bu his düzenleme farklarının sebeplerini anlayabilmek için his düzenlemenin temellerini incelemek gerekir.
Duygu Düzenleme Maharetleri Nasıl Gelişir?
Duygu düzenlemenin temelleri erken çocukluk devrine dayanır. Bebeklik ve erken çocukluk periyodunda anne-baba yahut bakım verenler ile kurulan bağlar kritik ehemmiyete sahiptir. Bebeklik yahut erken çocukluk devrinde bireyler dehşet, memnunluk, şaşkınlık üzere temel hislere sahiptirler lakin şimdi his düzenleme marifetine sahip değillerdir. His düzenleme mahareti vakitle öğrenilen bir marifettir. His düzenleme marifetinin temelleri bireyin birinci bakım veren şahıslarla kurduğu temas ve etkileşimlere dayanarak ömür boyunca gelişim göstermektedir. Zira hayata dair birinci tecrübelerin temelini bakım verenlerle kurulan ilgiler oluşturur.
Bebeklik ve erken çocukluk devrindeki bireyin bakım verenleri tarafından fizikî gereksinimlerinin karşılanması son derece değerlidir. Bu devirlerde muhtaçlıklar ve bu gereksinimlerin karşılanması isteğine dair birtakım dürtüler mevcuttur. Bu muhtaçlıklar bakım verenler tarafından karşılandığında bu dürtüler, çocuğun muhtaçlıkları yine oluşana dek yok olur. Yani bebeklik ve erken çocukluk devrinde beslenme, barınma, korunma üzere temel muhtaçlıklar ve bu gereksinimlere yönelik olarak geliştirilmiş keder, memnunluk, kaygı üzere temel hisler mevcuttur. Temel gereksinimlere dair oluşan hisler ağırdır ve temel muhtaçlıklar bakım verenler tarafından giderilene kadar ağlama, çırpınma üzere çeşitli davranışsal belirtilerle devam eder. Bakım veren tarafından karşılanan gereksinim sonrasında hisler düzenlenir. Bu muhtaçlık ve dürtüler yine oluşana kadar hisler sabit bir biçimde seyreder.
Örneğin bir bebek açlık muhtaçlığı hissettiğinde bu dürtünün getirdiği ıstırap duygusu artar ve bebek ağlamaya başlar. Bu muhtaçlığı karşılanana kadar bebek açlığına dair bildirisini çoklukla ağlayarak verir. Bebeğin gereksinimi karşılanmadıkça bebek, bu gereksinimini daha fazla aşikâr edecek halde ağlamasını arttırabilir. Bu dürtü ve beraberindeki ağlama refleksi, bakım verenler tarafından bebeğin gereksinim duyduğu fizikî temas sağlanana kadar devam eder. Beslenme muhtaçlığı giderilince birebir vakitte bebeğin hisleri da düzenlenmiş olur. Bebeğin beslenmeye dair gereksinimi tekrar ortaya çıkana kadar bebek sakinliğini korur. Bebeğin muhtaçlıkları bu biçimde döngüsel olarak devam eder. Böylelikle gereksinimler bakım verenler tarafından karşılanır lakin tıpkı gereksinimler bir mühlet sonra döngüsel olarak tekrar oluşur.
Temel gereksinimlerin nizamlı biçimde karşılanması hayata, bakım verenlere karşı inanç ve sevgi duyulmasını sağlarken birebir vakitte sevilme inancının temellerini oluşturur. Fakat bebeklik yahut erken çocukluk devrindeki muhtaçlıklar her vakit fizikî gereksinimler değildir. Bu devirlerde bireylerin nazik okşayış, yakın göz teması, yumuşak bir ses tonu üzere sevildiğini hissetmesini sağlayacak duyusal ve duygusal uyaranlara da muhtaçlıkları vardır. Bilhassa dokunma, göz teması ve ses en ilkel his düzenleme ve sakinleşme araçlarıdır.
Fiziksel ve duygusal gereksinimleri karşılanan, bakım verenleri tarafından sevildiğini hisseden, onları seven ve itimat duyan birey vakitle kendi hislerini düzenlemeyi ve kendi hislerini düzenleyerek sakinleşmeyi öğrenebilir. Lakin o vakte kadar bebeğin yahut çocuğun hissini düzenleme vazifesi ona bakım verenlerdedir. Bakım vereniyle bebeklik ve erken çocukluk periyodundaki bağlarında bu hisleri dengeli ve nizamlı biçimde hissedemeyen bireyler, yetişkinlik periyodunda hislerini düzenlemekte zorlanabilirler. Düzenlenmekte zorlanılan hisler birey tarafından reddedilebilir, bastırılabilir yahut denetim edilemez bir hale gelebilir. Ayrıyeten yaşanan bu hislerle başa çıkma ismine bireyler sıhhatsiz davranış örüntüleri geliştirebilir ve vakitle bu davranış örüntülerini kalıplaştırabilirler. Zorlayıcı hisleri düzenlemeye dair sıhhatsiz pek çok farklı davranış örüntüsü bireyler tarafından kullanılabilir. Bunlardan kimileri:
• Ağır his tecrübelerinden kaçınma,
• Bağlantılarda zorba yahut kurban olarak pozisyonlanma,
• Toplumsal bağlantılarda pasif-agresif tavırlarda bulunma,
• Saldırganca davranma,
• Alkol, unsur, sigara kullanımı,
• Kendini toplum ve toplumsal ömürden uzaklaştırmadır.
Bireylerde his düzenleme hünerlerine hormonal yatkınlık, beyindeki yapısal faktörler üzere kalıtımsal özellikler de kıymetli tesirlerde bulunabilir. Hülasa genetik yatkınlık sonucu kimi bireyler hislerini daha düzgün düzenleyebilirken, kimi bireyler için his düzenleme hünerlerini gerçekleştirmek epey kuvvetli olabilir. Bu durum bireylerin his düzenleme maharetlerini geliştirebilmeleri ismine daha çok efor ve vakit sarf etmeleri gerektiğini gösterebilir.
Duygu düzenleme hünerlerinin temellerini biyolojik faktörler ve erken devir yaşantıları oluşturmaktadır. Kimi durumlarda ise erken periyotta kazanılan his düzenlemeye dair maharetlerde yaşanan travmatik olaylar sonrasında bu maharetlerde zayıflamalar gözlemlenebilir.
Peki bu devirlerde çeşitli nedenlerle kâfi ölçüde gelişememiş his düzenleme marifetleri sonradan edinilebilir mi ya da yaşanan olaylar sonrasında kaybedilen his düzenleme hünerleri tekrar kazanılabilir mi?
Buyurun bu soruların karşılıklarına bir de bu açıdan bakalım.
Duygu Düzenleme Marifetleri Sonradan Kazanılabilinir Mi?
Genetik mirasın getirdikleriyle birlikte bebeklik periyodu ve erken çocukluk devrinde bakım verenler ile kurulan münasebet ve bakım verenlerin his düzenleme maharetleri, bireyin his düzenleme maharetlerinin temel yapı taşlarını oluşturur. Özcesi genetik faktörler ve erken devir yaşantılar sonucunda bireyler his düzenlemeyi rahatça yapabilir yahut his düzenlemede epeyce zorluk yaşayabilirler.
Temelleri erken periyotta atılsa bile sahip olunan his düzenleme marifetleri bireylerin bahtı değildir. Gereğince his düzenleme maharetlerine sahip olmadığını düşünen bireyler kendi gayretleri ile bu marifetleri öğrenebilir ve uygulayabilirler. Başlarda şuurlu biçimde öğrenilen ve kullanılması için uğraş gösterilen his düzenleme hünerleri, istikrarlı ve nizamlı kullanılmaya devam ettirildiğinde bir süre sonra kalıcılaşır ve otomatikleşir. Yani sağlıklı his düzenleme hünerleri öğrenilip, muhakkak bir mühlet uğraşla uygulandıktan sonra bireylerin yeni davranış biçimleri haline gelir. Kalıcılaşan ve otomatikleşen his düzenleme hünerleri, vakitle daha az gayret gerektirerek daha kolay ve daha süratli bir biçimde ortaya çıkmaktadır. Bu sayede bireylerin sahip olduğu fakat şad olmadığı his düzenleme hünerleri onlar için mukadderat olmaktan çıkabilir.
Hangi Durumlarda His Düzenleme Maharetleri Kullanılır?
Duygular, bireylerin hayatta ve inançta kalmaları için geliştirilmiş bilişsel sistemler olduğundan beyinde oluşturdukları bildiriler çok kıymetlidir. Bu iletiler fikirler biçiminde zihinde belirirler. Örneğin bir kaplanla karşı karşıya olan birey korkar zira tehlikededir. Yani tehlikede olduğunu düşünen zihin kaygı duygusu olarak isimlendirilen bedensel ve zihinsel hisleri ortaya çıkarır. Bu tehlike algısıyla birlikte oluşan kaygı duygusu bireye: “Kaç, savaş yahut don’’ gibisi davranışsal komutlar içeren fikirler getirir. Endişe duygusu beraberinde oluşan niyet ile bireyler bu komutu yerine getirerek kaplandan kaçmayı seçebilir. Bu kaçma davranışı da bireyin hayatta kalmasını sağlar.
Sadece Gerçek Tehlikeler Karşısında Mı His Düzenlemesi Yapılmalıdır?
Yaşanan durumlarda her vakit gerçek bir tehlike kelam konusu olmayabilir yahut var olan tehlike zihin tarafından gerçek tehlike durumundan epey fazla biçimde algılanabilir. Örneğin bir topluluk karşısında konuşma yapan kişinin zihni de kendisinin tehlikede olduğunu düşünebilir. Fakat algılanan tehlike boyutu ile gerçekte var olan tehlike boyutu birbirinden farklı olabilir. Şayet tasa ve dehşet üzere hisler ağır ise muhtemelen algılanan tehlike var olan tehlikeden daha fazladır.
Topluluk karşısında konuşmayı yaşantılar sonucunda büyük bir tehlike ögesi olarak kodlamış zihin, doğal olarak dehşet ve telaş gibisi hisleri ağır biçimde tecrübeler. Dehşet ve tasa hisleri da yeniden birebir biçimde “kaç, savaş yahut don” gibisi davranışsal komut içeren kanıları üretir. Elbette ki bu kanılar ıssız bir ormanda yırtıcı bir kaplanla karşılaşmış bireyin hissettiği üzere gerçek tehlike ögesini yansıtmaz. Zira topluluk önünde konuşma durumu bir kaplanla karşı karşıya kalmakla birebir oranda tehlike içermez. Lakin birey topluluk önünde konuşurken kendi zihnindeki tehlike algısının yoğunluğuna kapılarak yüksek seviyede kaygı ve telaş hislerini yaşayabilir. Bu hislere bağlı olarak zihinde oluşan endişe ve dert hislerinin verdiği iletileri dikkate alan kişi de tahlil olarak o ortamdan kaçınabilir.
Bu durumda bu ortamdan kaçmak, bireyi korumaktan fazla gerçekçi olmayan tehlike algılarının zihinde kuvvetlenmesine hizmet eder. Yani kaçan birey topluluk önünde konuşmanın hayli tehlikeli olduğuna dair inancını zihninde kuvvetlendirebilir. Uzun vadede bu davranış ve inançlar bireye faydalı olmaktansa ziyan veren bir noktaya ulaşabilir. Hasılı hisler bireyler için faydalı ve gözetici olabilirken bazen de yararsız hatta ziyanlı olacak davranışları doğurabilir. Lakin his yoğunluğu geçtikten sonra, hislerin faydalı olan yahut ziyan veren davranışsal komutları bireyler tarafından gerçekçi bir biçimde kıymetlendirilebilir. Hislerin kaynağı fark edilerek hangi hissin gerçekçi hangi hissin öğrenilmiş bir his olduğunu ayırt etmek mümkündür.
Bu sayede bireyler yaşanan durum karşısında hislerinin verdiği davranışsal komutlardan hangilerini dinleyeceğini hangilerini ise dinlemeyeceğini evvelden belirleyebilir. Bu sayede birey, tehlike algısı oluşturan olay karşısında evvelce belirlediği reaksiyonları şuurlu bir biçimde ortaya koymak ismine çaba gösterebilir.
Duygunun kaynağı gerçek, verdiği komutlar da sağlıklı değilse burada his düzenleme marifetlerinin kullanılması uzun vadede bireylerin hayatını daha hakikat biçimde yönetmelerine epeyce yarar sağlamaktadır.
Duygu düzenleme marifetleri öfke, hırs, saldırganlık, keder, ıstırap üzere depresif hisleri yönetebilmede kullanılabileceği üzere tıpkı vakitte heyecan, memnunluk üzere keyif veren hislerde da kullanılabilir. His düzenleme marifetlerinin kullanılmasında kriter olacak özellik, hislerin verdiği davranışsal komutların bireyler ve etrafları için ziyanlı olmasıdır.
Duygu Düzenleme Marifetleri Nasıl Öğrenilir?
Duygu düzenleme marifetlerini öğrenebilmek için öncelikle bu marifetlerin basamaklarını tanımak gerekir.
Duygu Düzenleme Marifetleri Basamakları:
1. Duyguyu tanıma
2. Duyguyu vücutta ve zihinde fark etme
3. Duyguyu kabul etme
4. Hissin gelip süreksiz olduğunu bilme
5. Hissin gelip geçişini yargısız biçimde izleme
6. Hissin yaşantı içerisinde vermek istediği bildirisi tanıma
7. Hissin verdiği davranışsal komutu fark etme
8. Hissin gerçek kaynağını anlamlandırma
9. Ağır duyguyu düzenleyebilecek nefes idmanı üzere sağlıklı teknikleri kullanma
10. Hissin verdiği davranışsal komutla gerçekçi, mantıklı ve faydalı olacak davranışı ayırt etme
11. Hissin verdiği iletinin gerçekçilik boyutunu anlayarak bireye ve etrafına de mantıklı ve faydalı olacak davranışı ortaya koyma
12. Ortaya koyulan davranışı sonuçlarıyla da öngörüp değerlendirebilme
13. Davranış yararlı ise bu davranışı şuurlu biçimde devam ettirme yararlı değilse yeni davranış biçimleriyle davranışı tekrar düzenleyebilmedir.
Duygu Düzenleme Maharetlerini Nasıl Kullanabiliriz?
Duygu düzenleme hünerlerinin kullanılması gerektiğini vurgulayan ağır hisler açığa çıktığında öncelikle bireyler bu hissin vücutta oluşturduğu duyumları fark etmeye çalışabilirler. Bu bedensel belirtileri gözlemlerken hangi hisleri yaşadıklarını anlamaya çaba göstermelidirler. Bu hissin gelip süreksiz olduğunu ve bir bildiri vermeye çalıştığını kendilerine hatırlatabilirler. Hissin verdiği davranışsal komutu fark edip, bunu davranışsal olarak gerçekleştirmeden yalnızca gözlemleyebilirler. His düzenleme ismine yardımcı olabilecek nefes idmanları, kas gevşetme idmanları üzere sağlıklı sistemleri kullanabilirler. Yalnızca his, fikir ve vücuda odaklanarak hissin gelip geçişini izleyebilirler.
Duygu düzenlemede zorluk yaşayan bireyler başlangıçta hisleri yaşama ve izlemeye odaklanmalıdırlar. Bu hisleri gözlemlerken onları nasıl yargılamadan ve oldukları üzere kabul edecekleri hakkında birtakım çalışmalar yapmaları gerekir. His düzenlemede zorluk yaşayan bireyler birinci basamaklarda davranışsal yansılarını erteleme ismine çalışmalar yapmalıdırlar. Zira hisler hayli ağır olduğunda otomatikleşmiş davranışsal yansılar de baskın biçimde ortaya çıkarlar. Bu sebeple his düzenleme seyahatinin başlangıcında çabucak uygun davranışlara geçilmesi bireylerden beklenmez. Olaylar yahut durumlar karşısında oluşan hisler yaşanıp bittiği vakit bireyler fakat bu durumlarla ilgili birtakım olumlu değerlendirmeler yapabilirler.
Olay yahut durumlar karşısında yaşanan hisler bittikten sonra bu duyguyu ve verdiği bildirisi yanlışsız anlayabilmek ismine bireyler kendilerine şu soruları sorabilirler:
➢ Yaşadığım bu olayla ilgili en kıymetli kısım benim için nedir?
➢ Bu duyguyu bu türlü ağır yaşamama neden olan şey tam olarak nedir?
➢ Bu yaşantı benim için ne manaya gelmektedir?
➢ Bu durum karşısında benim beklentim neydi?
➢ Bu durumun benim için kişisel değeri nedir?
➢ Yaşanan bu olay içerisinde benim için kırmızı çizgi boyutunda olan bir hududum ya da bir kuralım ihlal edildi mi?
➢ Yaşanan durumla ilgili rastgele bir ön yargım mevcut mu?
➢ Bu olayda kendimle yahut öteki bireylerle ilgili niyetlerim nelerdir?
➢ Yaşadığım bu durumun bende hissettirdiği hisler bana geçmişte yaşadığım öteki bir durumu yahut hislerimi anımsatıyor olabilir mi?
Bu soruları cevaplamak yaşanan hislerin asıl manalarının anlaşılmasına yardım edebilir. Asıl manası ve kaynağı tespit edilen hislerin düzenlenmesi daha kolaydır. Zira hissin asıl kaynağı ve gayesi anlaşıldığında bireyler burada hangi davranışların kendileri için daha sağlıklı ve yararlı olacağına karar verebilirler. Böylelikle şahıslar ağır hislerin gelip geçişi sonrasında uygun davranışları hayata geçirebilirler. Uygun davranışları hayata geçirebilmek için kullanılan davranış düzenleme teknikleri sürecin daha rahat biçimde ilerlemesini desteklemektedir. Uygun davranışları hayata geçirmek için nizamlı ve kararlı biçimde efor göstermek kıymetlidir. Zira uygun davranışları kalıcılaştırmak ismine her bireyin kendine tanıması gereken vakte gereksinimi vardır. Bu vakit dilimi ise her birey için faklı süreci kapsamaktadır.
Duygu Düzenlemede Zorluk Yaşayan Bireyler Ne Vakit Psikoterapi Takviyesi Almalıdırlar?
Duygu düzenlemenin kademeleri şahsî olarak uygulanabileceği üzere kişinin his düzenleme zahmetlerini yanlışsız biçimde tahlil ve tespit etmesi tıpkı vakitte tespit edilen zahmetleri düzenlemeye dair teknikleri de tek başına devam ettirmesi kolay bir süreç değildir. Bu süreçte bireyin his düzenlemesinde yaşadığı zahmetler tarafsız ve profesyonel biçimde gözlemlenerek birey için uygun strateji ve tekniklerin belirlenmesi gerekir.
