Ebeveynler Çocuklarının Üzüldüğünü Gördüklerinde Neden Üzülürler?

Araştırmalar bunun ebeveynler için neden sıkıntı olduğunu açıklıyor ve nasıl sakin kalınacağını gösteriyor.

Pek çoğumuz için çocuğumuzun üzgün olduğunu görmek dayanılmaz hale gelebiliyor. Yeniden de, tesirli bir ebeveyn olmanın anahtarının, çocuğunuzun üzgün olduğu esnada sakin kalmak ve onu anladığını gösteriyor olmakla başladığını biliyoruz. Birinci olarak, bu tecrübesi olağanlaştırmak ve sevgi dolu ebeveynlerin çocuklarını üzgün görmelerinin son derece sıkıntı olduğunu vurgulamak kıymetlidir. Pek çok ebeveyn çocukları sorunlu olduklarında yanında olmakta zorlanırlar ve ne değerine olursa olsun “daha ​​iyi hale getirmek” için güçlü bir biyolojik dürtü yaşarlar (bu bir öfke krizine boyun eğmek manasına gelse bile). Pekala, neden bu kadar sıkıntı ve bu hususta ne yapabiliriz?

Duygu Denetimi Neden Kıymetli?

Araştırmalar, son derece empatik (yani çocukları da dahil olmak üzere oburlarının hisleriyle çok temas halinde olan) annelerin, çocukları üzüldüğünde gerilime girme eğilimleri arttığında tesirli ebeveyn olmakta hayli zorlandıklarını ortaya koyuyor. Öbür bir deyişle, çocuklarınızın hisleriyle özdeşleşmek ve çocuklarınızın zahmetlerine “savaş ya da kaç” cevabı vermek, çocuklarınız üzüldüğünde sakin kalmanın zorluğuna eşittir. Bununla birlikte, çocuklarının düşüncesine reaksiyon olarak düşük seviyede gerilim bildiren anneler için empatinin daha hassas ebeveynlik ile bağlı olduğu bulunmuştur.

Özetle, yüksek seviyede empati, yüksek seviyede gerilim tepkiselliği ile yüksek seviyede empati ortaya çıkmadıkça, ebeveynlerin daha hassas olmalarına yardımcı olur. Son derece empatik ve tepkisel iseniz, çocuklara hassas, çocuk merkezli bir formda karşılık vermek sıkıntı olacaktır.

Nörobilim araştırması, diğerlerinin ezalarına reaksiyon olarak daha fazla ferdî problem yaşayan annelerin daha fazla kortizol (diğer bir deyişle gerilim hormonu) ve hipotalamus ve amigdalada (“savaşma ya da kaçma” ile ilgili beyin bölgeleri) daha fazla aktivasyon gösterdiğini bularak bunu desteklemektedir. Bununla birlikte, empatinin diğer bir istikameti (perspektif alma) daha düşük kortizol ile ilişkilendirilmiştir. Bu araştırma, ebeveynler gerilimi dolaylı olarak deneyimleme eğilimindeyse (yani, sözün tam manasıyla çocuklarının acısını hissedebildiklerinde), çocukları gerilimli olduğunda gerilime girme olasılıklarının daha yüksek olabileceğini düşündürmektedir. Yeniden de, yalnızca çocuklarının bakış açısını düşünürlerse, gerilime girme olasılıkları daha düşüktür.

Araştırmalar ayrıyeten annelerin sakin kalabildiği ve bedenlerindeki gerilim düzeylerini denetim edebildikleri vakit, gerilimli bir anda çocuklarının gereksinimlerine odaklanma olasılıklarının daha yüksek olduğunu ve bu fikir değişikliğinin daha hassas ebeveynliği öngördüğünü ortaya koyuyor. Daha yüksek tepkisellik, tıpkı vakitte, sert ebeveynlik stratejileri kullanma mümkünlüğü ile alakalıdır, gerilim yansısını denetim edebilmek, daha olumlu ebeveynlik ile bağlıdır.

Bu Araştırmayı Kendi Ebeveynliğinizde Uygulayabilirsiniz

1. Stres düzeyinize dikkat edin. Soğukkanlılığınızı kaybetmeye başladığınızı ne vakit fark ediyorsunuz? Bedeninizdeki belirtiler nelerdir? Tipik durumlar nelerdir? Sakin kalmanıza ne yardımcı olur? “Savaş ya da kaç” moduna girdiğiniz yahut sakin kalma yeteneğinizi kaybettiğiniz durumları önleyebilmek ismine bu ipuçlarını kullanabilirsiniz.

2. Sakinliğinizi korumakta zorlandığınızı fark ettiğinizde, birinci olarak kendi hislerinizi düzenlemeyi unutmayın. Evvel kendinizi sakinleştirmek için duruma bir orta vermeniz gerekiyorsa, oda değişikliği yapabilir, çocukla sağlıklı bağlantı kurabileceğinizi düşündüğünüz vakit yanına tekrar dönebilirsiniz.

3. Farkındalık yolunu uygulayın. Araştırmalar, nefesinize odaklanmak ve rastgele bir duyguyu fark etmek ve kabul etmek için bir dakikanızı ayırdığınızda, bedendeki gerilim reaksiyonunun azaltılabileceğini gösteriyor.

4. Yalnızca hislerine odaklanmak yerine çocuğunuzun bakış açısını anlamaya odaklanmaya çalışın. Araştırmalar, bu yaklaşımın daha düşük gerilim yansıması ile bağlantılı olabileceğini gösteriyor.

Özetle, çocuğunuz üzüldüğünde üzülmek, ebeveynlerde olağan bir reaksiyondur ve hatta hayli empatik bir ebeveyn olduğunuzun bir işareti olabilir. Bununla birlikte, bu kuvvetli anlarda sakin kalmaya ve olabileceğiniz en tesirli ebeveyn olmaya çalışmanın ispata dayalı yolları da vardır.