Tam da hakikat vakitte karşımdaydı, bir adım vardı ortamızda, puslu merak uyandıran gözleri, gizemli bakışlarıyla, gizemli dünyasına girmeme müsaade veriyordu. Güya küçükken çizdiğim bir fotoğraf canlanıyor üzereydi. Ufak ürkek adımlarla çekiliyordum içine… EY AŞK…
Ne kadar büyür gözümüzde, adeta ilahlaşır aşık olunan. Bir tek onu görür, yalnız uygun taraflarını görmeye odaklanmış bozuk gözlerimiz. ( Aşıkken takılabilecek bir gözlük icad olana kadar bu bu türlü ) Her şeyin en uygunu ve en en hoşu ondadır. Onun arabası, onun masası daima o… Yemek yemesi herkesten farklı, o bardağı farklı meblağ. Zira o ve öbürleri vardır artık. O varsa tüm gece uyumadan sabahlara kadar yürüyebiliriz sokaklarda. Sevdiği her şeyi sever sevmediği şeylerden nefret ederiz. Birebir müzikte sallanır, tıpkı şeylere güleriz. Yanımızdayken gökyüzü yakınlaşır, yıldızlar saçlarımıza taç diye takılır. Kanatlanırız, uçarız memnunluk manasını bulur kalbimizde. Tam oluruz, güya tüm ömrümüzce yarımmışız üzere… Her an aklımızda, gece gündüz, yokluğu dayanılamaz bir bağımlıklık üzere adeta. Süprizler yapsın, bıkmadan sevdiğini söylesin isteriz. Zira biz bıkmadan her saniye söyleyebiliriz. Takıntılı bir hal alır birden fazla vakit, paylaşamayız, kıskanırız. Alaka biraz sendelese ümitsizlik yer bitirir, denetimi kaybederiz… Onun için ölürüm dedirten bu türlü bir his silsilesidir AŞK… Ne çok sinemaya, müziğe, şiire, romana, resme mevzu olmuş ve ne çok mitleri, efsaneleri vardır. Bazen ağır bazen daha hafif olsa da ne hoş bir histir. Bir diğerinde kendimizi bulmak. Bu kadar bedelli ve özel hissetmek…
Uzman Aile Danışmanı Emel Yalçın
