Doğuştan görme engelli olan ve Sakarya’da üniversitede tarih kısmı okuyan 22 yaşındaki Burak Ramazan Çelik, ikinci kitabını çıkarttı. Göremediği dünyayı 104 sayfaya sığdıran ve engellilere karşı etraftaki önyargıların kırılması gerektiğine vurgu yapan Çelik, ailesinin kendisine her süreçte maddi ve manevi takviyesinin büyük olduğunu söz etti.
Doğuştan yüzde 100 görme mahzuru bulunan 22 yaşındaki Burak Ramazan Çelik, pürüzüne karşın azmi ile örnek teşkil ediyor. Tarih kısmı 3’üncü sınıf öğrencisi olan Çelik, ikinci kitabını çıkarttı. Birinci kitabı ‘Sahipsiz Yok Oluş’u yazan Burak Ramazan Çelik, göremediği dünyayı ‘Son Yıl’ isimli ikinci kitabında da kaleme aldı. Hayatta her vakit çok taraflı olmaya çalıştığına vurgu yapan Çelik, koyu bir Fenerbahçe taraftarı olduğunu ve sporla da yakından ilgilendiğini belirtti. Çelik; atletizm, koşu ve golbol üzere birçok spor kısmında muvaffakiyet elde ederek madalyalar da aldı.
“İnsanlara bir şeyler anlatmak gayesinde oldum”
Yazarlığa başlamasındaki etkenleri belirten görme engelli Çelik, “Hayatımda her vakit bir biçimde insanlara bir şeyler anlatmak gayesinde oldum. Sanki insanların zihinlerine ne halde dokunabilirim, diye düşündüm ve bu süreçte yazarlığa başladım. Birinci kitabımı 2021 yılının sonlarında basıldı. Ben, biraz heyecanlıyım. Bir kitap yazdığımda onu biran evvel bitirmek istiyorum. Bundan ötürü da biraz kısa oluyor aslında. Birinci kitabımı yaklaşık 2-2,5 ay üzere bir müddette yazdım. Hikaye çeşidi. Kendi kısmımla de alakalı. Bir tarihçinin iç problemleri, düşüncülerini bir günlük yoluyla anlatıyor. Birebir vakitte polisiye kısmı da var. Hoş ve kısa bir hikaye oldu” dedi.
“Kitabı yazarken kendimden yola çıktım”
Kendisinin hayatta çok fazla önyargıya maruz kaldığını belirterek, yazdığı kitap hakkında bilgiler veren Çelik, “İkinci kitabımı 2022 yılının Mart ayında bastırdım. Dört lise öğrencisinin kendilerince özel sorunları var. Bir öğrencimiz görme engelli. Oburu Serebral Palsi yanılgısı. Biri roman ve oburu de kekeme olduğundan ötürü konuşma sorunu yaşıyor. Bundan ötürü da önyargıya maruz kalan öğrenciler. Bunların lisedeki son yılını işliyorum kitapta. Kitabı yazarken biraz kendimden yola çıktım. Zira çok fazla önyargıya maruz kalıyorum. ve etrafımdaki engellilerden de bu şekil yorumlar çok alıyorum. Dedim ki, önyargıların gereksiz olduğunu ve engellilerin bu formda lanse edilmek istemediğini insanlara biraz olsun anlatabilirim, diye düşündüm” diye konuştu.
“Görmediğim dünyayı yazmak hoş, en azından kendim de yaşıyormuş üzere hissediyorum”
“Betimlemelerde kendimi biraz eksik hissediyorum” diyen üniversite öğrencisi Çelik, “Bu da aslında görmemeden geliyor. Birçoklarını iddia, inceleme ve gözlemleme yoluyla yapmaya çalışıyorum. Birazcık orada iş hayal gücüme kalıyor. Görme engelli ressamlar dahi var. Görmediği gölgenin fotoğrafını yapabiliyor. Ancak özeleştiri yaptığımda bir muharrir olarak betimlemede kendimi eksik hissediyorum. Görmediğim bir dünyayı yazmak bence hoş bir his. En azından kendim de yaşıyormuş üzere hissediyorum. Umarım bir gün önyargıları aşarız ve bilginin, aydınlığın etrafında bir hayat süreriz” halinde konuştu.
“Ailemin takviyesi olmasa müellif olamazdım”
Ailesinin takviyesinin büyük olduğunu belirten Çelik, “Destekleri olmasaydı muharrir olamazdım, sanırım. Zira yazarlığa başlamak çok emek gerektiren bir iş. Kitabı yazmak olayın yüzde 20-30’luk bir kısmı. Geride kalan kısmı maddiyat ve dayanaktan geçiyor. Ailemden de maddi ve manevi bu dayanağı aldım” tabirlerini kullandı. Üniversite hayatında yaşadığı zorluklara da değinen Burak Ramazan Çelik, “Dersi dinlediğinde herkes birebir şeyi anlıyor aslında. Lakin yol sorunları, sarı çizgilerin az olması ve görme engellilerin ulaşımda yaşadığı sorunlar eğitimin biraz aksamasına sebep olabiliyor. Doğal ki üniversitede her ortamda olduğu üzere görme engellilere gerek arkadaş etrafı gerek akademik etraftan bir önyargı oluyor” dedi.
“Onun hayalleri gerçekleştiği için çok mutluyuz”
Burak Ramazan Çelik’in annesi Emine Çelik ise, “Burak, her vakit için farklı bir çocuktu. Görme engelli olmasına karşın her vakit kendini tabir edebilen isteklerini her vakit yaptıran ve yapmaya çalışan bir çocuk. Bir görme engelli üzere de yetiştirmedik. O bizim her şeyimiz. Birinci kitabını yazacağını söylediğinde kendi kendime olabilir mi sanki diyordum. Doğal ki her vakit, ‘inşallah olur’ diyordum. Doğal Burak, her zamanki azmiyle bunu da başardı. Onun hayalleri gerçekleştiği için çok memnunuz. Yaşadığım sürece gücüm yettiğince her vakit ardında olacağım ve kendisine takviye vereceğim. Kitabının birini daha bitiremedim. Heyecandan mıdır bilmiyorum her okuduğumda farkı bir his içerisinde oluyorum. Bunu benim çocuğum yazmış. Anlatılır bir his değil” diye konuştu. – SAKARYA
