Yapılan bir çalışmaya nazaran erkek ve kız okul çocuklarında günde 3 öğün yemek yiyen kümenin, günde 6—7 öğün yemek yiyen kümeye nazaran deri altı yağ katmanı daha kalındır.
Sık sık ve günde 3 öğün beslenenler karşılaştırılınca; diyetin günde 3 öğün besleme formundan, sık sık besleme biçimine değiştirilmesi ile kandaki yağ seviyesinde süratli bir azalma olmuştur.
Öbür bir çalışmada günde 3 öğün yahut daha az yemek yeme, daha sık yemek yemeye nazaran kilo artmasına, kan kolesterol seviyesinin yükselmesine ve insülin direncine sebep olmuştur.
Genel olarak muhakkak devirlerde beslenen insanların bedenlerinde protein ve su ölçüleri azalır ancak yağ ölçüsü artar. Yeme sıklığının azaltılmasıyla oluşan sonuçlar bir müddet sonra metabolizma ahenk sağladığından gözlemlenmeyebilir. Ancak az az sık sık yeme tertibine geçildiğinde daha âlâ sıhhat sonuçlarına ulaşılacağı aşikardır.
Beslenme biçiminin rastgele bir sebeple değiştirilmesi süreksiz bir süreç de olsa metabolik aksama ve ruhsal gerginlik yaratır zira bu durumda yemek yeme sıklığı, yiyeceğin ölçüsü, diyetin bileşimi, bağırsaklardan emilimi, dokularda kullanılması ve fazlasının depo edilmesi bedenin alıştığı tertibi bozar. Buna bağlı olarak bedende çeşitli enzim ve hormonların ölçüsü değişir. Birtakım enzimler ve hormonlar günde 3 öğün beslenme haline nazaran daha az, kimileri ise daha fazla salgılanırlar.
Günde 1 yahut 2 öğün beslenme ve hatta günde 3 öğün beslenip de besinleri 3 eşit ölçüdeki öğünle tüketmemek de metabolizmayı aksatır. Genç bayanlarda günlük yemek ölçüsünü 3 eşit öğünde bölen kümenin, günlük yemek ölçüsünü 1 büyük ve 2 küçük öğün halinde tüketen kümeden daha düşük kan kolesterol seviyesinin olduğu görülmüştür.
Kişinin yemek yemeye vakit ayırmaması yahut öğün kaçırmakla az yiyeceğini ümit ederek zayıflayabileceğini düşünmesi kusurludur. Kişi gelecek öğünde farkında olmadan süratli ve fazla yemek yiyeceğinden yalnızca kendisini kandırmış olur.
Fazla ölçüde yiyeceğin sindirim sistemine girmesi bireyde uyuşukluk yaratır. Bağırsaklardan besin öğelerinin süratli bir formda emilimi olur ve kandaki seviyeleri çok yükselir. Bunların bir kısmı o anda uzun müddettir aç kalan hücre ve dokuların muhtaçlığı için kullanılır, bir kısmı ise gereksiz yağ olarak depo edilir.
Ayrıyeten bu tip beslenenlerde bütün besin öğelerinin bağırsaklardan emilimi ve hücrelerde kullanılması daha az olacaktır, zira bedenin makul bir müddette gerek besin öğelerini emme gerekse hücrelerde kullanma yeteneği sonludur. Bedenin o anda muhtaçlığı yoktur ve depolama yeteneği de hem ölçü hem de besin öğelerinin çeşidine bağlı olarak sonludur. Bu yüzden sistemsiz beslenenlerde bedenden idrar ve dışkı yolu ile kayıp bilhassa birtakım besin ögeleri için fazla olur.
Böylelikle beden muhtaçlığı olan besin ögelerinin tamamını alamaz. Bu tip beslenme şahıslarda ruhsal gerginlik yarattığından iştah değişebilir. Muhakkak besin öğelerini almamak yahut fazla kısıtlamak o besin öğesini içeren yiyeceklere karşı olan iştahı artırır, zira bedenin gereksiniminden fazla kısıtlanmıştır. Bunun sonucunda da kilo alımı ve sıhhat problemlerinin ortaya çıkması kaçınılmaz hale gelir.
Az az sık sık beslenme işte bu yüzden kıymetlidir. Ne kadar kilo kaybı başlangıç için sık sık beslenenlere kıyasla öğün sayısını azaltma ve besin kısıtlamayla daha fazla ya da birebir olsa da, kaybedilen kilolaların birçok su ve kastan gidecektir. Bu türlü durumlarda da verilen kiloların geri dönüşü kaçınılmazdır.