Kıskançlık duygusu, insanın tabiatında var olan sağlıklı ve kozmik bir his olup çocuklukta birçok vakit kardeş doğumu ile su yüzüne çıkmaktadır. Kardeş kıskançlığı, ebeveynlerinin ilgisi ve sevgisi için, birbirlerine üstünlük kurmak istemesi ve bunun için çekişmesi ile kendini gösterir. Kardeş kıskançlığı, kardeşi olmasını en çok isteyen çocukta bile sıklıkla görülür ve anne babanın bir oburuyla paylaşılamamasından kaynaklanır. Bu his kardeşe yönelik üzere görünse de aslında anne babaya duyulan öfke ve kırgınlığı yansıtmaktadır. Çocuklar yeni bir kardeşi olduğunda kendilerini takviyesiz ve inançsız hissederler. “Beni eskisi kadar sevecekler mi”, “benden daha çok onu severlerse” üzere fikirler, çocuğa ayrılan vaktin azalması, ilgi ve dikkatin paylaşılacak olması kıskançlığın temelini oluşturmaktadır.
Kardeş kıskançlığı ile baş etmede ebeveynlerin tavrı çok değerlidir. Bebeğin gelişini sade ve somut bir lisanla çocuğa anlatın ve onu hazırlayın. Kardeş gelince neler olacak, kardeşi için neler yapılabileceğinin anlatılması kıskançlığı azaltabilir. Kardeşin doğumundan sonra günlük yaşantınızda değişiklik yapılmaması kıymetlidir. Yapılacak değişikliklerin kardeş doğmadan evvel yapılması yararlı olmaktadır. Kardeşine yardım etmesi için fırsat tanıyın ve ona kendi bebekliğinden bahsedin. Çocuğa ayrılanın vakti ve ilgiyi azaltılmayın yahut çok artırmayın. Çocuğun hislerini kabul ettiğinizi gösterin ve kendi hislerinizi tabir edip çocukla birebir kaliteli vakit geçirin. Büyük çocuk olmanın avantajlarından bahsedin ancak “artık büyüdün, abla/ağabey oldun” diye etiketlemeyin. Kardeşler ortasında kıyaslama yapmayın ve taraf olmayın. Çocuğa, kardeşini kabullenebilmesi için vakit tanıyın.
Her çocuk tek ve özeldir. Ebeveyn tavırlarında kıymetli olan çocuğun aile içinde kendi özel yerinin farkında olmasını sağlamaktır.
MERVEKEVLEKÇİ
UZMAN PSİKOLOG