Volkan bu yapıtında, kendi yaşadığı yas tecrübelerini klinik datalarıyla birleştirerek yas hakkındaki görüşlerini sunmuş. Yas tutmayı; iç dünyamız ile gerçeklik ortasında ahenk sağlayabilmek için yaptığımız bir muahede olarak tanımlamış. Yasın nasıl şekillendiğini açıklamış ve Bowby ve Parkes’ın yasın etaplarına kitabında yer vermiş. Lakin o Freud’un öne sürdüğü yas evrelerini kendine yakın bulmuş ve yası 2 evreye ayırmış.
1.Evrede yaşanan ‘’Kriz Devrindeki Keder’’de yaşanan yadsıma, bölme, pazarlık, külfet ve öfke’nin kendi yas periyodunda ve hastalarının tecrübelerinde gösterme fırsatı bulmuş. ‘’Psişik Eş’’ olarak tanımladığı olgunun yas tutmadaki kıymetli tesirinden bahsetmiş ve bunu obje sürekliliği olgusuyla yaşlardaki durumuna nazaran açıklamış. 2.Evrede ise; mevtin gerçekliğini bir kere kabul ettikten sonra ölen şahısla alakayı ‘’uzlaştırma’’ devri başlar olarak tanımlamış. Yası komplike olmamış yas ve komplike yas halinde sınıflandırmış.
Etkili yası; kaybetme fikrine katlanabilmeyi gerektirir niyetiyle açıklamış ve bağımlı ilgilerde yasın kolay çözümlenemeyeceğini zira kişinin ikirciklilik ve öfke ile yüklü olduğunu söz etmiş. Birçok kitabında gördüğümüz ‘’Yeniden Gözden Geçirme’’ olgusunun yas sürecinde kıymetli bir yere koymuş. Kederlenememenin; çocukluktaki çözümlenmemiş bir kayıptan kaynaklandığını öne sürmüş. Kaybedilen bireylerle yaşanan özdeşleşmelerinin sıhhatsiz ve sağlıklı olanlarını klinik görünümleriyle göstermiş. Yası yalnızca kişinin yaşadığı durum olarak değil, ailenin yaşadığı bir durum olarak da incelemiştir.
Yasın hayallerdeki sembollerine değinmiş, ‘’Bağlantı Nesnesi’’ terimi ile yas sürecini tanımamızı zenginleştirmiş. Yaştan yaşa değişen yas yansılarını, öidipal durumdaki tesirlerini ve ergenlikteki yası açıklamış.
Davranışçıların fikirlerinden yararlanarak kendi geliştirdiği ‘’Yeniden Yaslanma Tedavisi’’ni açıklamış ve son kısımda de yas ve yaratıcılık ortasındaki bağı ve bir göçmenin yasının sonlanması ile kitabını tamamlamış.
