Kişilik, bireyi başkalarından ayıran ve ‘’ben’’ diye bir şeyin varolmasını sağlayan doğuştan getirilen özellikler ile sonradan kazanılan özelliklerin sürekliliğiyle oluşan örüntülerdir. Yani kolay bir tanımla kişinin kendine ilişkin özellikleridir. Bu özellikler his, davranış ve niyet yapılarının tümünü içerir. Kişinin etrafa vereceği yansıları ve değerlendirmelerini yani hasebiyle dış dünya ile bağlantısını ve kendine bakışını belirler. Günümüzde kişilik öğrenmenin tesiriyle gelişen ve kişinin dünyayı algılama, hayatla başa çıkma biçimi olarak tanımlanan “karakter” ve doğuştan getirilen biyolojik temelli davranış yatkınlıkları olarak ele alınan “mizaç” halinde iki bileşenli olarak ele alınır. Kişilik gelişimi için çocukluk çağı epey kıymetlidir.
Kişilik bozukluklarından bahsedecek olursak; bireyin toplumsal ahenginde, mesleksel ahenginde, ilgilerinde bozulmalara neden olan, makul tip kişilik örüntüsünün çok fazla besbelli olduğu, fonksiyonsuz inançlar ve uyumsuz davranış biçimleriyle karakterizedir. Genetik transfer yahut hayatı etkileyen kıymetli bir olay yahut olaylar kişilik bozukluklarında belirleyici olabilmektedir.
Ruben, kişilik bozukluklarını üç kümede tanımlamıştır. A kümesi paranoid, şizoid ve şizotipal kişilik bozukluklarını; B kümesi, antisosyal, sonda, histriyonik, narsistik kişilik bozukluklarını; C kümesi ise utangaç, bağımlı ve obsesif kompulsif kişilik bozukluklarını içermektedir.
Kişilik bozukluğu olan şahıslar çoklukla durumlarının farkında değildir ve tedavi için yardım aramazlar. Sonuç olarak birçoğu tedavi edilmez. Zira ömrünü bu bozuklukla sürdürebilmektedir. Fakat tedavi aldığında birey kendini rahatsız eden semptomların hafiflediğini ve rahatladığını hissetmektedir.
Tedavisi için ilaç kullanımı dışında psikoterapiler uygulanmaktadır. Terapi kişinin yanlışlı niyet kalıplarını, yanlışlı kendilik değerlendirmelerini farketmesini, yeni niyet ve davranış kalıpları edinmesini, bireyler ortası münasebetleri geliştirmesini sağlar.
Özdemir,2012
Öztürk ve Uluşahin, 2015