Bize manalı gelen birinci sözlerin çıkışı çocukta 1 yaşını bulsa da , lisan gelişimi daha anne karnında iken başlar. İşitme sisteminin gelişmeye başlamasıyla yaklaşık. 6.ayda fetus konuşma seslerini ayırt etmeye başlar. Doğduğunda ise neredeyse tam olarak duymaktadır. 2 ay civarında başlayan ve agulama, mırıldanma ,babıldama , birebir heceleri bir ortaya getirerek kendine has jargonlar oluşturma ve bize anlamsız gelen hecelerden sonra, beklenen manalı söze geçiş 12 ay civarında olmaktadır. 18 ay civarında çocuğun yaklaşık 10-50 sözlük bir dağarcığı olsa da söylediklerinin dörte biri anlaşılır seviyede kalabilir. 2 yaşına geldiğinde söz sayısının 200-300 e kadar çıkması ve konuşmanın da daha anlaşılır olması beklenir lakin bağlaç ve eklerden mahrum bir konuşmadır kelam konusu olan. İki buçuk yaşından sonra zamir kullanımı ve dilbilgisi kurallarının lisana yerleşme devri başlar. 3 yaşındaki bir çocuk 3-4 sözlük cümleler kurabilir ve söylediklerinin yarısından birçok etraftakiler tarafından anlaşılır seviyededir.
Dilin gelişimi, birden fazla vakit o denli olsa da bazen bilişsel (zeka) gelişimi ile paralel seyretmeyebilir. Yani söyleneni anlayan alıcı lisanında sorun olmayan lakin söz edici lisanda gecikme yaşayan çocuklara rastlamak mümkündür.
Dil edinme maharetinde çocuklar ortasında farklılıklar olabilir. İki yaşına gelmiş olmasına karşın şimdi birkaç sözü olan fakat üç yaşına yanlışsız yaşıtlarını yakalayan, çoğunluğu erkek çocuklardan oluşan küçük bir küme bulunmaktadır. Lakin bu türlü bir gurubun varlığının bilinirliği bazen aksiliklere yol açmakta , bu çocukların uzmana getirilme müddetlerini geciktirmekte ve altta yatan farklı nedenlere yönelik erken müdahalenin önünü kesmektedir.
Kalıtsal (genetik) etmenler, beynin konuşma ile ilgili merkezlerinin gelişimi ile ilintili olan nörobiyolojik faktörler , sosyo-kültürel-ekonomik seviyenin yetersizliği üzere çevresel faktörler, işitme problemleri, ağız/burun/boğaz yapısıyla ilgili anatomik meseleler, otizm üzere nörogelişimsel durumlar, genetik sendromlar üzere tıbbi durumlardan dolayı beklenen lisan gelişimini olmayabilir.
Konuşma gecikmesi her vakit bir bozukluk olduğu manasına gelmese de nedeninin anlaşılması ve erken müdahale gelecekte ortaya çıkabilecek duygusal, bilişsel, davranışsal , tıbbi meselelerin önlenmesinde kilit bir ehemmiyete sahiptir.
Dil hünerlerinde gerilik ile başvuran çocuklarda bilhassa otizm, işitme yetersizliği ve zihinsel yetersizliğin erken (ilk iki yaş) tanısı ve erken müdahale tedaviden sağlanabilecek faydalanımı arttırmaktadır.
