Onaylanmak aslında her bireyin muhtaçlıklar hiyerarşisinde yer almasına karşın herkeste birebir basamakta bulunmuyor. Bunun temel sebebi natürel ki erken çocukluk periyodu deneyimlerimiz olsa bile bence yetişkinlik periyodu deneyimlerimizin de büyük bir hissesi var.
Kimi için onay muhtaçlığı ilişkin olma gereksinimiyle birleşir. Bu şekil bir birleşim içerisinde olan şahıslar daha dış onay gereksiniminde olurken ilişkin olma gereksiniminden farklı olarak onay muhtaçlığı duyan şahısların onay sistemleri daha içeriye dönük. Burada yani içeri kısmında literatürden bir ölçü farklı düşünüyorum. Bence içeri kısım yalnızca kişinin kendini kapsamıyor aksine birinci dereceden yakın akrabalarını da kapsıyor ve çoklukla içeri dönük onay muhtaçlığı olan şahıslar bunun dışavurumunu “mükemmelliyetçi tutum” ile sergiliyor. Etrafınızda bu türlü biri varsa ve onun birince dereceden yakını değilseniz o kişiyi ne kadar onaylarsanız onaylayın o bireyde bir değişiklik meydana gelmeyecektir. Bu sizin fikrinizi önemsememesinden çok farklıdır. Sizin fikriniz de değerlidir lakin onun besleneceği kaynak farklıdır. Tıpkı android telefonları ios’a uyumlu şarjlarla şarj edemiyor olmamız üzere.
Burada alışılmış bir ekleme yapmakta yarar var; sizin onayınız bu kişi için bir şey söz etmese bile ona karşı onaylamama tutumuna girdiğinizde onun için çok şey söz edecektir. Hatta ilerleyen safhalarda saldırganlık olarak bile dışavurabilir. Onaylamadığınıza saldırmayın ki bir yerden başlayarak toplumda bir kadro düzelme adımları atabilelim.
Birinci derece yakınları ve tabi ki kendi tarafından da gereğince onay alamayan bireylerde sık sık rahatlayabileceğimiz şeyler depresyon, anksiyete ve obsesif kompulsif bozukluk olacaktır. Burada değinmek istediğim bu beşerler bozuk bunlara elleşmeyin demek ya da bu rahatsızlıkların sebebi gereğince onaylanmamış olmak değil; tersine bu insanların bozuk, kırık, çıkık değil bir ölçü tıkanmış olduklarıdır. Nasıl bozuk olan eşyalarımızı tamir etmiyorsak bozuk olmayan insanları da tamir etmek istememiz anlamsızdır.
Kısacası kelam etrafınızda harikalık takıntısı mevcut biri varsa “aman canım sende ne abartıyorsun takma bu kadar” söylemlerinizden kaçının ve “ben bu kişinin kaçıncı dereceden yakınıyım” sorusunu sorun. Şayet yanıtınız evet ise (yürekten, inanarak) onaylayın veyahut onaylamıyorum demektense “şöyle ilerlediğinde benim biraz daha anlayabileceğim formda olur ve bu onaylamamı kolaylaştırabilir, burada karar senin” diyerek kişiyi rahatlatma yolunda adım atın.
Şayet yanıtınız hayır ise esasen dokunmayın zira o şarjın girişi sizin şarj aletinize uymuyor ve girişi gereksiz zorlamanın manası yok..