Çocukların oyun ve oyuncaklar aracılığı ile istek ve gereksinimlerini tabir edebildikleri; öfke, kızgınlık, yalnızlık, başarısızlık ve yetersizlik hislerini oyun oynayarak sergileyebildikleri; psikososyal problemlerini önleyebildikleri yahut çözebildikleri, ayrıyeten büyüme ve gelişmelerine takviye olan özel bir süreçtir. Bu süreçte çocuklara, duygusal meselelerini söz edebilmeleri, sözlerle anlatamadıklarını oyuncaklar, fotoğraf, müzik yahut sanatsal faaliyetleri deneyimleyerek ortaya koymaları için yaşamsal bir fırsat yaratılmış olur.
Her şeyden evvel oyun, çocuk için kesinlikle karşılanması gereken ihtiyaçlardan biridir. Çocuk oyun oynarken engellenmelere katlanmayı, hislerini düzenlemeyi öğrenirken; yeni maharetleri deneyimleyebilirler. Oyun onlara kendi dünyalarının hakimi olma bahtı verir. Kendilerini söz edebilecek sözlere sahip olmadıkları vakit, yetişkinle bağlantı kurabilmek için oyunu kullanırlar. Oyun çocuk için yetişkin olduğunda yaşayacağı hayatın provası üzeredir.
Oyun terapisi çocukların;
-Yaşadıkları dünya hakkında bilgi edinmelerine
-Duygu ve kanılarını söz etmelerine
-Zihinsel, fizikî ve toplumsal maharetlerini geliştirmelerine
-İlişkilerde güçlü bağlar kurmalarına yardımcı olur.
Oyun terapisinin yardımcı olacağı problemler
-Travma sonrası gerilim bozukluğu
-Telaş, ıstırap, endişe, korku, öfke üzere hislerin olağandan fazla olması
-Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu
-Kendine ve diğerlerine ziyan verici davranışlarda bulunma
-Sosyal içe kapanıklık
-Güven eksikliği
-Depresyon
-Aile değişimlere ahenk gösterememe
-Sebebi anlaşılmayan baş ve karın ağrıları
Oyunun güzelleştirici etkileri
-Kendini tabir etmek
-Duygusal boşalma
-Stresi aşmak
-Bağlanma ve bağlantıyı geliştirme
-Empati
-Güç ve kontrol
-Yeterlilik ve öz denetim
-Yaratıcı sorun çözme
Oyun çocuğun lisanı, oyuncaklar ise sözleridir.
