Sevgi, birçok şairler birçok müellifler tarafından yıllarca anlatılmaya çalışıldı. Ne sözlere sığdırılabildi ne şiirlere… Kimi “ Sevmek ne uzun kelime” ( Cemal SÜREYA ) diyerek tek söz ile dünyaları anlatmaya çalıştı. Kimi de “ Hiçbir vakit, hiçbir insanın unutamayacağı bir hoşluk var, o da bir insanın bir beşerden gördüğü yürekten bir sevgidir.” ( Yaşar KEMAL) diyerek beşerde unutulmaz hisler yaşattığını tabir etti.
Peki çok şairi, müellifi yazmaya iten sevgi insan hayatında neden bu kadar değerli?
Sosyal bir varlık olan insan, sevdiğinde, sevildiğinde varlığını hisseder, kendini pahalı kılar ve hayatı tüm zorluklarına karşın yaşanılabilir görür. Bir de bu sevgi karşılıklı olduğunda insan hayatında yarattığı hoşluk, tanımı imkansız bir hal alır. Ne karşılaştığı sıkıntılar gözünde büyür ne de aşılamayacak yaralar alır. Seven, var olduğunu hisseder sevilen de kendini var edenin varlığından tekrar kendi varlığının farkına varır. Sevginin olmadığı yerde ruh da çürür vücut de. Bu hayatta var olabilmek için insanı sevin, doğayı sevin, tüm canlıları sevin. Zira sevgi verdiğiniz her şey bir gün size sevgi olarak döner. “ Sevgi olmadan insanlık bir gün için bile var olamaz.” der Erich Fromm. Evet varlığınızı hissetmek, devam ettirebilmek hem ruhunuzu hem de vücudunuzu en hoş biçimde yaşatabilmek için sevin daha çok sevin. Hatta sevmek için evvel kendinizden başlayın. Kendini sevmeyen, diğerini da sevemez diğerine da müsamaha ile yaklaşamaz. Çocuklarınıza da vereceğiniz en hoş miras sevmeyi öğretmek olsun.
Hayat yolunuzda var olabilmek ve var edebilmek için asla sevmekten vazgeçmeyin. Severken de hoş sevin; üzmeden, yormadan, incitmeden…
Sevgiyle Kalın J
Derya ÖZTÜRK
Psikolog