Son vakitlerde yaşadığımız şanssız felaketler pek çoğumuzun telaşlarını tetikledi ve bireyler daima “başıma her an bir şey gelebilir” korkusu ile toplumsal izolasyona girmeye başladılar.
Peki bu ” başıma bir şey gelecek” korkusu ile nasıl yüzleşebiliriz ve bundan daha fazla yara almadan nasıl kurtulabiliriz?
Öncelikle “Yaygın Anksiyete” kavramından bahsetmek isterim. Yaygın anksiyete; kişinin görünen ve bilinen bir sebep yokken daima olarak telaşlı olması, berbat olayların başına geleceğini beklemesi ve her olayın en makûs taraflarını görerek kaygılanmasıdır. Şahısların duyduğu bu tasa, her insanın hissettiği dert ve endişeden hayli farklıdır. Burada hissedilen tasa çok derecededir ve tasa duyulması için aslında bir neden yoktur. Yaygın anksiyete hastaları genelde, sıhhat, aile ve para ile ilgili kaygılanmaktadır.
Peki bizler neler yapabiliriz:
1. Öncelikle “falcılık” yapmayı bırakın. Başınıza bir şey gelecekse bile nasıl ve ne vakit geleceğini asla bilemezsiniz.
Sanki kesin olacakmış üzere niyetler sizi işgal etse de bunun yalnızca bir mümkünlük olduğunu ve “olmama” mümkünlüğünü aklınıza getirmeyi unutmayın.
2. Bir felaketin gerçekleşmesi için yalnızca “aklınıza gelmesinin” yetmeyeceğini bilin. Siz düşündünüz diye başınıza felaket gelmeyecek. Niyet ve gerçeğin birbirinden çok farklı olduğunu aklınıza getirin.
3. Başınıza bir felaket geldiği vakit ne yapacağınızı felaket gelmeden planlamayın:
“Olursa düşünürüm” ideolojisi çok işinize yarayacaktır. Organizmamız zati yaradılış gereği sor durumlara adapte olabilmek ve deva bulmak üzere dizayn edilmiştir. Merak etmeyin, sorun anında “bir anda nasıl da aklıma geldi anlamadım” diyeceksiniz.
4. Doğal ki en kıymetlisi “maruz kalmak”. Hangi ortamda durmak, ne yapmak sizi kaygılandırıyorsa kademeli bir biçimde; birinci başta güvendiğiniz bireyler ile daha sonra ise kendi başınıza yapmak kaydıyla üstüne gitmek size âlâ gelecektir. Vakitle beyniniz sorun olmadığının ve inançta olduğunuzun sinyallerini size verecektir.
