İntihar, kişinin kendi canına kıyması… En sevdiğinin, bütün kötülüklerden sakındığının… Nasıl bir şeydir? İnsan nasıl o raddeye gelir ve nasıl intihar eder?
Depresyon, şiddetli bir hale geldiğinde ve tedavi edilmezse, insan dünyayı koyu ve siyah bir dumanın gerisinden görür. Bütün renkler siyaha döner.
İntihar çıkış yolu bulamamak, çaresiz, umutsuz hissetmek ve mevti son deva olarak görmektir: “Beni lakin mevt paklar!”
En son örnek, SMA’lı bir bebeğin annesi intihar etti. Baktım baktım, başörtülü bir kadıncağız… Allah’a inanan birçok insan “Günah olmasaydı intihar ederdim!” der. Fakat şunu biliyorum ki, bazen o hudut da aşılır, insan dayanamayacakmış üzere hisseder, tek kurtuluşu vefatta görür.
İntihar fikriniz varsa, kesinlikle bir psikiyatri uzmanına gidip ilaç alın ve sistemli kullanın.
İlacın yanı sıra terapi takviyesi de hayli kıymetli ve tesirlidir.
Aile takviyesi, toplumsal takviye çok kıymetlidir. Her şeyi içinize atmayın. Size nazaran tahlilsiz üzere görünen bir sorun, tahminen yardımla çok kısa müddette çözülecektir.
Değiştiremediğiniz şeyleri, çözemediğiniz sıkıntıları hayatınızın merkezine koymayın. “Neden böyle!” “Beni mi buldu!” “Ben artık bu türlü nasıl yaşayacağım!” stili fikirler gücünüzü düşürmekten öbür bir işe yaramayacaktır.
Stres, olaylarda değil, bizim o olaylara verdiğimiz manadadır. Tıpkı olayı yaşayan iki beşerden biri intihar ederken, oburu hayatına kaldığı yerden devam edebilmektedir.
Misal, çok iflas eden iş adamı danışanım oldu. “Ben sıfırdan bir yerlere geldim. Artık eksideyim lakin, tekrar eski durumuma dönerim!” diyordu birden fazla. Budur!
Bardağın dolu tarafını da görün: Yarısına kadar dolu bardağa “Yarısı boş!” da diyebilirsiniz, “Yarısı dolu!” da… İkisi de doğrudur, lakin hayatımızdaki düzgün, hoş tarafları de görmek ve şükretmek gerekir.
Ve şunu unutmayın: Her ne yaşarsanız yaşayın, dayanakla üstesinden gelirsiniz! “Kara gün, kararıp kalmaz!” Hiçbir acı, sonsuza kadar tıpkı şiddette sürmez! İllaki geçecek!