Çocukların yemek alışkanlığı gelişimleri için çok kıymetlidir. Bu yüzden ebeveynler çocukları az yediğinde ya da yemek seçtiğinde hayli kaygı duyarlar. Çocukların yemek seçmelerinin ya da yemek yememelerinin birçok farklı sebebi olabilir.
Okul öncesi devirdeki çocuklar daha hareketli bir periyot geçirdikleri için etrafında uyarıcılar varken belli bir mühlet sabit bir halde oturup yemek yemek onlar için sıkıcı olabilir. Ayrıyeten çocuklar yeme ölçüsünün ve çeşidinin de farkına varmayabilirler. Bu sebeple çocuklar yemek yerken etrafında oyuncak, telefon, tablet üzere uyarıcıların bulundurulmaması önerilmektedir.
Çocuklar belli devirlerde birtakım yemekleri severken birtakım yemekleri sevmeyebilir ve bu durum periyottan periyoda değişiklik gösterebilir. Şayet çocuk yeteri kadar beslenebiliyorsa, besin muhtaçlığını tamamlayabiliyorsa sevmediği yiyecekleri yememesinden ötürü tedirginlik duyulmamalıdır.
Açıklarını kabul ettirmek ve bağımsızlığını ilan edebilmek gayesiyle da yemek seçebilmektedirler. Ne yiyeceğine, ne kadar yiyeceğine karar verebileceğini ve bağımsız bir birey olduğunu göstermek isterler. Çocukların yemek yememesi ya da seçmesi bu durumda ebeveynler tarafından inatlaşmak olarak algılanmamalı ve çocuklar ile zıtlaşılmamalıdır. Çocuklar ile zıtlaşmak yerine örneğin iki başka zerzevat yemeği yapılarak hangisini yiyeceğinin seçimi çocuğa bırakılabilir. Böylelikle çocuk hem sağlıklı bir zerzevat yemeği yemiş hem de kendi kararını kendi vererek bağımsızlığını ortaya koymuş olmaktadır.
Ebeveynlerin çocuklarının yemek yemesi için tehditkar davranış sergilemesi, ödül ve ceza tekniğini uygulaması önerilmemektedir. Zira bu durum çocukların hem zihinsel hem de duygusal gelişiminde negatif bir tesir oluşturabilir. Ödül yolu çocukların yemek ile ortasında gerçek bir bağ kurmasına ve yemeğin bir muhtaçlık olduğunu düşünmesine olumsuz tesirde bulunabilir. Örneğin ödül yolunda çocuk yemeğini yediğinde sıhhatsiz bir aperatif ile ödüllendirilmesinde çocuk sıhhatsiz aperatife karşı olumlu his ve fikirler geliştirerek aperatiflere karşı olan ilgisini arttırabilir. Böylelikle çocuklar sıhhatsiz yiyeceklere daha çok yönelebilir ya da yemek yeme emeli yalnızca mükafata ulaşmak için olabilir. Yemek öncesinde ve yemek ortalarında da sağlıklı beslenme ve yemek nizamını oluşturabilmek için sıhhatsiz aperatiflerin tüketimi sonlandırılmalıdır.
Çocuklar yemek esnasında masadan kalkılmaması ve yemek yemenin muhakkak bir mühleti olduğu sonrasında masanın toplanacağına dair bilgilendirilebilir. Ayrıyeten yemek yeme saatleri muhakkak bir sistem içerisinde olursa çocuklar bu tertibe ahenk sağlamaya başlayabilir.
Çocuklara onların dikkatini çekecek farklı sunumlar hazırlayarak ve sevmedikleri yiyecekleri sevdikleri yiyecekler ile birleştirerek yemek yemeyi mecburilik halinden çıkarak daha eğlenceli hale getiren bir tahlil önerisi olabilir.
Çocuklar ile alışveriş yapmak ve yemek hazırlamak üzere etkinlikler yapmak da motive olmalarına ve yeme alışkanlıklarının tertibe girmesine katkıda bulunabilir.
Çocuklar her hususta olduğu üzere yeme alışkanlığında da ebeveynlerini müşahedeler ve örnek alırlar. Bu sebeple ebeveynlerin çocuklara örnek olarak sağlıklı yiyecekler tüketmeye ihtimam göstermeleri beklenmektedir. Sağlıklı beslenmeye ihtimam gösteren ebeveynlere sahip olmak çocukları da sağlıklı beslenmeye teşvik edebilir.
Yemek yemeye teşvik etmek için puan toplama metodu de kullanılabilir. Bir tablo oluşturulabilir ve çocuk yemeğini yediği vakitlerde ebeveyni ile birlikte tabloya bir çıkartma yapıştırma, gülen yüz çizme üzere işaretler belirleyebilir. Muhakkak bir puanı topladıktan sonra ise çocuk ile ebeveynleri birlikte sevdikleri bir aktiviteyi yapabilirler. Lakin burada yeniden mükafatın maddi pahası olan bir ödül değil manevi bir ödül olması ve ebeveynler ile birlikte yapılması ehemmiyet taşımaktadır.