Merhabalar, bugün ki yazımda daha çok siz sevgili ebeveynlere hitap edeceğim. Son devirlerde bilhassa toplumsal medya kullanımın artmasıyla birlikte ne yazık ki anne babalarımızda en güzel çocuğu ben yetiştireceğim, şahsî haklarına, kişiselliğine değer veren, en özgür ebeveyn ben olacağım yarışının başladığını gözlemlemekteyim.
Anne-babalarımızda, çocuğun birinci yıllarından itibaren onun seçimlerine hürmet duymalıyım, mantıklı olmasa da çocuğum ne istiyorsa onu yapmalıyım telaşını gözlemlemekteyim. Özgür seçimleriyle büyütülen çocuklarımız çok da vakit geçmeden ‘ben ne istiyorsam onu yapmak zorundasınız’ şuuruyla karşılık verdiğinde ise ‘hırçın’ ‘davranış bozukluğu’ ‘öfke denetim bozukluğu’ kategorisine konuluyor. Halbuki yalnızca ona tanıtılan dünyaya nazaran davranıyor.
Sevgili anne babalar; çocuklarınız da bir birey evet, onların da seçimleri var. Lakin tabiatın da bir kuralı vardır. Aslan yeni doğan yavrusuna avlanmayı, ördek yumurtadan şimdi çıkmış ailesine yüzmeyi öğretir. Tam da bu formda çocuğunuzun da sizin rehberliğinize gereksinimi vardır. Sonları olan bir dünya her vakit daha korunaklı olacak, yanlışsız ve yanlışı evvel sizlerden öğreneceklerdir. Tüm seçimleri onlara bıraktığınızda, kenara çekilmiş ve onları yalnız bırakmış oluyorsunuz. Bu orta biraz bunlar üzerine düşünelim olur mu?