Ergenlik , insanlarda meydana gelen “yetişkinliğe birinci adım” evresidir. Ergenlik, çocukluk çağı ile
yetişkinlik çağı ortasındaki geçiş devridir. Ergenlik, bireyde çocuksu tavır ve davranışlarının yerini
yetişkinlik tavır ve davranışlarının aldığı, cinsiyet yetilerinin kazanıldığı, bireyin erişkin rolüne
ruhsal ve somatik olarak hazırlandığı periyottur. Ergenlik; fizikî ve ruhsal değişimin en hızlı
olduğu, bu fizikî ve hormonal değişimin bireyi etkilediği, ruhsal karmaşanın da bu etkilenme
sonucu en üst düzeyde olduğu gelişimin kıymetli bir devridir.
Ergenlik süreci, ebeveyn çatışmalarının şiddetli olduğu bir devir olduğunu söyleyebilmek oldukça
mümkün. Nesil çatışmalarının yaşandığı ailelerde ‘’Bizim vaktimizde ergenlik mi vardı, sizin
yaptığınız şımarıklıktan her şeye sahipsiniz , biz sizin vaktinizde anne babamıza saygısızlık etmezdik
ne isterler ise yapardık gibi’’.. kalıplaşmış kıymet yargıları mevcuttur. Bu paha yargılarının getirdiği
ziyanlar ile baş edebilmek hayli güç bir durum oluyor. Anne babaların bu süreçte kendini değiştirmek
konusunda attıkları bir adım olmadığı için, takviye alınması gereken bir durum olarak görmeye
başlıyorlar. Şuurlu ebeveynler ruhsal takviye almanın olumlu yanlarından bahsederken ne yazıktır
ki, şuurlu olmayan ebeveynlerin psikoloğa gitmek konusunda zoraki yanından bahsetmeyi tercih
ediyorlar. Bu durumda psikoloğa giden bir ergen mecburî gelmek zorunda kalıyor. Halbuki bu
takviyenin olumlu yanlarından bahsedilerek şuur kazandırmak epeyce kolay. Ergenlik sürecindeki bir
bireyin ruhsal dayanak talep edebilme yetisi, mümkünlüğü düşük ihtimaller ortasında yer alıyor. Bu
durumda anne babaların rolü ehemmiyet kazanıyor. Ergenlik sürecine şahitlik ettiğiniz çocuklarınızın,
toplumsal etrafınızda bir marka ögesi olarak görmemenizi öneriyorum. Bahsetmek istediğim marka
ögesi nedir? , ergenlik sürecinin kusursuz geçişinden övünerek bahsetmek bunlardan birisidir
aslında, bunun övünülecek değil de sahiden düşünülmesi gereken önemli bir husus olduğu bilincine
sahip olunabilmesi ebeveyn bilinçlendirilmesi konusunda psikologların misyonu haline geliyor. Anne
babaların tabiriyle çok sessiz, asla başka arkadaşları üzere değil benim çocuğum bizi hiç üzmez
deyimlerinizi bir kenara bırakmalısınız. Ve bu durumun ciddiyetinin farkına varmalısınız. Ergenlikte
anne babaların övülerek betimlediği kişiliklerin yetişkinlik vaktinde yaşamak zorunda kaldığı ‘’Geç
ergenlik’’ sürecini belirtmekte yarar var. Bahsedilen bu tavır ve davranışlara sahip ergenlerde,
yaşayamadıkları ergenlik sürecini yetişkinliğe taşımak zorunda kaldıkları seanslarımda sıklıkla
karşılaştığım görüntü oldu. Bu durumda olan yetişkinlerin en çok yakındıkları şey ‘’Aileleri’’ ve onlara
karşı hala soğumayan sitemlerimleri ile dolu oluyor maalesef..
Ergenlik sürecini ‘’YETİŞKİNLİĞE TAŞIMAMAK İÇİN’’ Anne-Baba'’ olarak ne yapmanız gerekiyor?
‘’Françoise Dolto’’ ergenliği ikinci bir doğum olarak tanımlar ve ergenlerin kimliklerini oluşturma
sürecinde hayatın başlangıcındaki bebekler üzere kırılgan ve dayanıksız olabileceklerini belirtir. Birçok
uzman tarafından desteklenen çalışmaların bize verdiği sonuçları özetlemek ve uzun yıllar ergen
kümeleri ile yakından temas eden bir psikolog olarak, beklentilerinin yalnızca ‘’anlaşılmak- gerçek
isteklerinin yalnızca duyulması değil de, görülmek istedikleri, fikirlerinin bedelli olduğu hissi..
Tercihleri konusunda yalnızca desteklenmek isteyen bir bireyden bahsediyorum.. Baktığımız zaman
süreci hakikaten zorlaştıran onları karşısına alan Anne-Baba figürü oluyor. Burada belirtmek
istediğim çocuklarınıza karşı net ve açık halde fikirlerinin isteklerinin size belirtebilmelerini
sağlamaları, üzerine tartışılması gereken bahisler, olaylar elbette ki beklenen. Anne baba olarak
karşılaştığınız meselelerin üstüne bir de siz sorun eklemeden çocuğunuzu tanıyarak ona uygun çözüm
teklifleri sunabilmekte bâtın aslında. Meslek seçiminde kararsız kalan çocuğunuza yalnızca siz istiyorsunuz
diye çocuğunuzun yeteneği olmadığı meslekleri dayatmak üzere mesela.. Çocuğunuzun yeteneklerini
birlikte keşfetmelisiniz onun ne istediği konusunda fikirlerini sormalısınız ve söylediklerini hafife
almamalısınız. Unutmayalım ki, fikirlerimizin önemsendiği yerde kendimizi de değerli hissederiz. Siz
bugün çatışma karşısında tahlil odaklı ilerlemeyen bir ebeveyn olursanız şayet, yetişkinlik
vaktinde size karşı kin ve öfke besleyen bir çocuk büyütmüş olacaksınız. Sevgili anne babalar, sahip
olduğunuz his eşşsiz ve çok kıymetli anlaşılması gereken hassas bir kurumdur, Anne ve baba
olarak işte tam da bu süreçte sağlıklı bir yetişkin yetiştirmek için ergenlik sürecinin kıymetini kendinize
ebediyen vurgulamalısınız. Bırakın ufak tefek zıtlaşmalar yaşansın kendini kanıtlamak için gayreti olsun
çocuklarınızın öbür türlü toplumsal etrafında dinlenilmeyen fikirlerini özgürce beyan edebilmek de
zorluk çekecek ve ‘’Annem ve Babam’’ için kıymetli görülmeyen fikirlerimi ve beni kim pahalı görebilir
sitemleriyle hayatını devam ettirmeye çalışacak ve bunun izlerini taşımak hayli yorucu bir durum
olacaktır.. Yaşadığımız hiçbir his bizimle sonsuza kadar gitmediği üzere, bu sürecin de sonsuza kadar
gitmeyeceğini siz pahalı anne babalara hatırlatmak istiyorum.