Bir yere gitmek istediğinizi düşünün. Oraya gezerek, farklı yerleri ve şeyleri görerek yavaş yavaş, inceleyerek, tahminen yolu biraz keyfi uzatarak gidebilirsiniz. Artık de birebir yere hemen gitmeniz gerektiğini, aşikâr bir vakte kadar yetişmeniz gerektiğini düşünün. Sanırım olabilecek en kestirme yolu bulup süratli adımlarla ilerlersiniz. Vakit kaybetmemek için elinizden gelen tüm çabayı gösterirsiniz.
Hayatta aslında tam manasıyla böyledir. Kendi doğrularınızın ve seçimlerinizin oluşturduğu yollar ile hayatımızı sürdürmeye devam ederiz. Güya tek yolu buymuş üzere devam ederiz genel olarak hayatımıza. Çok ayrıntı düşünmek, çok uğraşmak kendimizi huzursuz hissetmemize vesile olur. Bu durum da göz önüne alındığında aslında kimse kimseden mantıken de düşünülünce; her atılan adım öncesinde, ben bu adımı atarsam ne olur, oraya gideceğim ancak bu mantıklı mı üzere ayrıntılı formda ilerlemesi halinde gözlemlenemez. Haliyle hayatın gidişatına ve kendinize nazaran ilerlemeniz gerekir, öylede ilerler. Fakat bazen o denli bir an gelir ki yaptığınız şeyler işe yaramaz. Çabalıyor lakin başaramıyor üzere hissedersiniz. Başarısızım, yapamıyorum üzere hislere kapılırsınız. Bu tip durumlarda unutmamanız gereken bir şey var. Bazen kısa yollardan işlerimizi hemen hallederiz. Lakin kimi durumlarda bu kısa yollar işe yaramaz. Kendinizi çıkmazda hissedersiniz. Atlanan nokta ise bir yere varan çok sayıda yol olduğudur. Tahminen yol biraz uzar ya da biraz vakit kaybı olur. Fakat şayet sonuca varamayacak üzere hissediyorsanız öbür yolları da görmeye çalışın. Bu sayede sonuca ulaşırsınız