Korku bozuklukları içerisinde değerli bir yere sahip olan panik bozukluk, ataklarla kendini gösteren, ruhsal ve bedensel belirtileri kısa mühlet içinde en şiddetli düzeye ulaşan bir klinik tablodur. Panik bozukluğun temeli, beynin gerçekçi ve yakın bir tehlikeli bir durum yokken savaş yahut kaç moduna (yanlış alarm) geçmesidir. Gerçek tehlikenin olduğu durumlarda savaş kaç reaksiyonu hayatta kalmamızı sağlayan gerekli bir reaksiyondur.
Panik bozukluğu yaşayan şahıslar, vücutlarındaki zararsız duyumları tehlikeli olarak yorumlar. Bunun üzerine beyin, algılanan tehlikeye cevap olarak hayatta kalma moduna geçer ve vücutta kimi değişimler (çarpıntı, terleme, nefes alamama gibi) olur. Örneğin spor yaparken kalp atışlarının hızlanması, kişinin atak geçirdiğini düşünmesine neden olabilir. Zira panik atak esnasında da kalp atışları benzeri bir biçimde hızlanmaktadır. ‘Bedenimde bir şeyler aksi gidiyor’ üzere kanıların baskın gelmesi ile tasa giderek yükselir ve pik yapar. Telaşın en üst düzeye çıktığı birkaç dakikanın akabinde, vücut yavaş yavaş olağana döner. Lakin şahıslar bu tecrübesi tekrar yaşamaktan kaçınmak için, hayatlarını sekteye uğratmak kıymetine daha evvel bu tecrübesi yaşadıkları durumlardan, şahıslardan, hareketlerden uzak durmak, toplu taşıma kullanmamak, konuttan çıkmamak üzere tedbirler alabilirler.
Psikodinamik bakış açısına nazaran panik ataklar, içsel çatışmaların vücuda yansıması olarak görülür. Hayatında tesirli olan birtakım bireylerle sürdürdüğü ilgilerde ortaya çıkan çatışmaların, içselleştirilerek iç dünyada tekrar etmesinin sonucu olarak ortaya çıkan bir bedensel semptom olduğu düşünülür. Birçok vakit söz edilemeyen ve bastırılan öfke, suçluluk, aşağılanma, yetersizlik, günahkarlık, zayıflık, utanç üzere hisler ile cezalandırılma, rezil olma, küçük düşürülme üzere kanıların vücut üzerinden kendini ortaya koyduğu kabul edilir. Dışarıdaki kimi şahıslara ve durumlara ait çatışmaları yer değiştirerek kişinin kendi vücuduna yönlendirmesi manasına gelir.
Panik atakların kendileri epeyce ağır ve travmatik tesirler bırakabilen tecrübelerdir. Panik bozukluk hadiselerinin geçmiş hikayelerine baktığımızda travmatik hayat olaylarına sahip bireylerde panik bozukluğun olay sonrası ortaya çıkabildiği görülüyor. Travmatik olayların panik bozukluğu sırf ortaya çıkışını değil, seyrini, atakların ortaya çıkışını etkilediğini gösteren çalışmalar bulunmaktadır. Çocukluk çağında travmatik yaşantısı olanlarda panik bozukluk daha erken yaşta başlamakta, bu hastalar daha fazla sayıda atak geçirmekte ve daha fazla ek teşhis görülmektedir.