Çok şahane beşerler tanıyorum, bir vakit sonra tekrar görüştüğümüzde yaşlanmış, yıpranmış, gerilmiş, yorulmuş…
Travmatik olaylar haricinde aslında elimizde olan ve genelde insan bağlarına dayanan bizi demoralize eden kimi nüanslar var, şayet bunları yapıyorsak daha gardını alıp kalkanını kaldırma vakti geldi demektir!
Baktın biri laftan anlamıyor, bırak orda, anlatma ve git hayat ona öğretir.
Baktın biri belaltı konuşuyor, haya yok, Bırak belasını diğerinden bulsun.
Baktın birisi daima seni kullanıyor, işim var de, oburu yapsın de, hastayım de.
Baktın bağırıp çağırıyor birisi, sakın geri bağırma, aralık koy, uzak dur, çevrenden yardım iste.
Baktın gerinden konuşuyor, asla ortam paylaşma, uzak dur.
İnsanlar da ağaca misal; ne kadar yükseğe ve ışığa çıkmak isterse o kadar derin kök salar yere, aşağılara, karanlığa, derinliğe, berbatlığa.
Friedrich Nietzche
Baktın özel hayatına karışıyor, hudutlarını çiz, toplumsal medyandan kısıtla.
Baktın söylediği ile yaptığı uyuşmuyor, asla ser verip sır verme.
İki insan çeşidi vardır. Vakit geçtikte yanılgılarıyla yüzleşen! Vakit geçtikçe yüzsüzleşen.
Necip Fazıl Kısakürek
Baktın iş yaparken daima mazereti var, evvel kendisine söz et sonra amirine söyle yoksa çok süistimal eder.
Baktın kümeleşme var sana karşı, tek kalma, şikayet et, yanıt verme, elebaşını fark et.
Baktın kıskançlık var, o kişiyi öv, daha düzgünleri senin olsun de, rekabet sakın yapma..
İnsan bağlantıları güç..
Ama imkansız değil…